“Bu kupa, aynı zamanda Napoli ve Napolililer için…” Diego Armando Maradona, 29 Haziran 1986’da Aztek Stadı’nda oynanan Dünya Kupası Finali’nin bitişiyle zaferini kutlamaya başlamış ve soyunma odasına giderken, elindeki Dünya Kupası ile mikrofonlara bunları söylemişti. Bu belki de onlar adına bir şey kazanamadığı Napoli taraftarına bir jestti. Belki de olacakların habercisi…
Napoli, Serie A’da boy gösterdiği her dönemde, iddialı takımlar kurmak için uğraştı, daima kesenin ağzını açık tuttu. 1952’de İsveçli Hasse Jeppson’a verdikleri 52 bin Sterlin, dünya transfer rekoruydu. Bu meblağ, İsveçli’ye ‘Napoli Bankası’ sıfatını kazandırsa da Napoli’ye bir şey kazandıramadı. Büyük transferlerden biri de 1965’te Güney İtalya’ya getirdikleri, Juventus yıldızı Omar Sivori’ydi. Sivori ile beraber Milan’la Avrupa şampiyonluğuna ulaşan Jose Altafini’ye de mavi formayı giydirseler de ulaştıkları en büyük başarı Serie A ikinciliği olacaktı…
1970’lerde de para harcamaya devam ettiler. Bologna’lı santrfor Giuseppe Savoldi ile bir transfer rekoruna daha imza attılar ve futbol tarihinin ilk milyonluk transferini yaptılar. Ama harcanan paraların karşılığını almak için 1980’leri beklemeleri gerekecekti…
1984 yazında San Paolo’nun sahaya açılan tünelinden çıkan kısa boylu Arjantinli, Napolililerin hasretine son vermek için yeni umuduydu. Barcelona ile Avrupa’ya açılan ama aradığını bulamayan Maradona için de Napoli benzer anlamlar taşıyordu.
İlk sene istenilen alınamadı ama transferler devam etti. Totonero Skandalı’nda büyük cezalardan birini alan ve futboldan men edilen Bruno Giordano, cezasının bitişiyle futbola dönse de eski gol kralı performansını sürdüremiyordu. Napoli, bir şans daha vereceği yeni yıldızını bulmuştu. Giordano, Maradona’nın yeni ortağıydı…
1985-1986 sezonunu üçüncü bitirmişler, yine Scudetto’ya uzak kalmışlardı. Ama o yaz oynanan Dünya Kupası, Napolilileri en az şampiyonluk kadar sevindirecekti. Arjantin kaptanı Diego Armando Maradona, Dünya Kupası’nı kaldırırken Napoli sokaklarında sevinç çığlıkları yükseliyordu.
1986-1987 sezonu, Napoli için hem öncekilerle aynı hem de farklı başladı. Ligin parlayan isimleri Andrea Carnevale ve Fernando De Napoli, Napoli’ye davet edilemişti. Farklı olan ise, artık kadrolarında bir dünya şampiyonunun olmasıydı. Hem de şampiyonluğun başrolündeki adam: Diego Armando Maradona.
Napoli, sezon boyunca az gol attı ve az gol yedi. 10 Mayıs 1987’e kendi sahalarında Fiorenitna karşısına çıktıklarında lider konumundaydılar ve ikinci Juventus ile dört puanlık fark vardı. 29. dakikada Giordano ile verkaça giren Carnevale’nin vuruşuyla 1-0 öne geçtiklerinde, San Paolo’da binlerce seyirci ve şehir sakinleri çıldırmıştı. 10 dakika sonra Fiorentina’nın genç yeteneği Roberto Baggio’nun frikik golü durumu eşitledi. Lig tarihine geçecek Roberto Baggio’nun Serie A kariyerindeki ilk olüydü bu. Karşılaşmda başka gol olmadı. Kulaklar, Verona’dan gelecek haberdeydi. Juventus, Verona karşısında berberliği son 15 dakikada kurtarmış, iki puanı getirecek golü bulamamıştı.
Bu sonuç, bitime bir hafta kala Napoli’ye şampiyonluğu getiriyordu. San Paolo’da taraftarlar sahaya girdi, basın mensupları ve futbolcular şampiyonluğu kutlamaya başladı. 1968-1969 sezonunda Fiorentina’nın 38 golle kazandığı şampiyonluktan sonra 41 golle en az gol atan şampiyon unvanını aldılar.
Maradona, “Kendi topraklarımda da kupa kazandım ama bu çok önemli” derken, hala kulüp tarihinin en çok forma giyen (511) oyuncusu olan, emektar sağ bek Giuseppe Bruscolotti, 1972’den beri uğruna ter döktüğü kulübün açlığını özetleyen cümleyi ağzından çıkartacaktı: “Sonunda başardık, sonunda!”
