Sonbaharın koşucular için en güzel ay olduğu söylenir. Zira adamakıllı havalar geldiğinde mideniz ağzınıza gelmeden yaptığınız her koşuyu çok özlemişsinizdir. Kış onun bir seviye yukarısı. E o da geldi artık. Kışın esas mesele; motoru ısıtabilmek.
Eksilere iniyoruz yavaş yavaş. İlk iki kilometrede “Bere mi taksaydım” veya “Eldiven lazımmış” diye koşup, bir 10 dakika sonra üste giyilen şeyden bile nefret ederek devam edilen koşuların zamanı. Son yıllarda kış geç geliyor ama, buradan mart sonuna kadar böyleyiz.
Sabah ya da akşam fark etmiyor sanırım. Özellikle koşuya başlamak, o soğukta makineyi çalıştırmak bazen kabus. Kaldı ki, evde ısınıp çıksanız, dışarıya biraz terlemiş olarak ulaştığınızda vücut “Bi’ dakika, ne oluyor” hâline geçiyor. Dışarıda ısınmaya kalksanız başka türlü. Doğru düzgün koşmaya başlamadan önce ne ısınıyor, ne soğuyor, ne açma-germe yapıyordum. O zamanlar daha mutluydum gerçi, evden çıkıyordum, yarım saat-45 dakika civarında bitirip eve dönüyordum. Ama tabii her koşu ertesi yürüyüşümün bükülmesinden dolayı sinirim bozuluyordu haklı olarak. Halı saha kültüründe bir şey vardır, mutlaka takımda biri kendisini bir güzel bengay ile ovar, ısındığını düşünür, sonra bir yerleri atar ve maçı tamamlayamaz. Keşke öyle mucize bir ısıtıcı olsa da sürüp zamandan kazansak. Ama ben galiba kendi bengayımı buldum.
Bisikletin değerini son birkaç ayda anladım. Evden çıkmadan yapılan 20 dakikalık ufak bisiklet bacakları açıyor, motoru çalıştırıyor, sistemi başlatıyor. Hep okuyordum bisiklet çok iyi çapraz antrenman diye ama, işin ısınma boyutu hiç aklıma gelmemişti kullanmadan önce. Biraz da yürürseniz koşuya başlamadan önce, açma-germeyle, bu soğukta tamamsınız.
İşin garip yanı, koşmaktan ziyade, koşuya çıkmaya niyetlenme evresi. Onu yok ediyor bisiklet. Mayışmış bir şekilde yatakta da olsanız, akşam bilgisayar başında takılırken koşu zamanınız gelse de, oturduğunuz yerde sistemi çalıştırdığı için bisiklet gerçek bir imdat kolu.
Motoru çalıştırmak, ısıtmak ve birkaç ay öncesinde olduğu gibi koşmak 0’a yakın derecelerde zor. Isınmadan başlamayın, bakın, deneyin, benim bisikleti bulduğum gibi kendinize uygun bir motor çalıştırıcı edinin.
*37. Vodafone İstanbul Maratonu sonlandı, sırada yenisi var. Detaylı bilgi için buradan.
Ozan Can Sülüm, 1990 yılında, İstanbul’da doğdu. İlkokuldan lise bitene kadar hentbol oynadıktan sonra kısa bir süreliğine spordan nefret edip bıraktı. Üniversitenin ilk yılında Eurosport’a girince anlatmaktan spor yapmasına zaten vakti kalmadı. 2013 yılının soğuk bir kış akşamında çay fincanını göbeğinin üstüne koyabildiğini fark edince spora geri dönmeye karar verdi, o günden beri koşuyor. 5, 10, 15km’leri denedi, bir gün maraton koşabileceğine inanıyor.
