*Antony Kastrinakis’in yaptığı bu röportaj, The Sun’da yayımlandı.
Arsenal’in Fransız orta saha oyuncusu Mathieu Flamini yakında dünyayı değiştirebilir. Yedi yıl önce Arsenal’dan ayrılıp Milan’a gittiğinde gizlice temellerini attığı enerji firması, endüstriyi kökten değiştirebilecek bir asidin öncüsü.
Flamini, firması GF Biochemicals’ı 2008’de ekonomi mezunu Pasquale Granata ile beraber kurdu. Yine de yakın zamana kadar bu şirketi gizli tutmayı tercih etti: “Ailem bile uzun süre bunu bilmiyordu, geçen yıl öğrendiler. En başta çekinceleri olsa da şimdi gurur duyuyorlar.”
GF Biochemicals’ın devrim niteliğindeki başarısı levülinik asidi seri şekilde üretebilmesi. Bu madde uzun vadede petrolün yerini, biyo-yakıttan kozmetiğe her alanda alma potansiyeline sahip. Yıllar süren araştırma periyodu ve harcanan milyonlardan sonra firma, 20 milyar euro değere sahip olacağı tahmin edilen bir marketin öncüsü.
Büyük gelir elde edecek bu fikrin çıkış noktasıysa çevreci kaygılar. “GF’nin açılımı Granata-Flamini. En başta firma adının ‘Green Futures’ olmasını istemiştik: “Daima doğaya yakın oldum ve çevre ile ilgili problemleri yakından takip ettim. Ortağım ve ben aynı kaygıları paylaşıyorduk ve çözümün bir parçası olmak istiyorduk. Bir süre sonra ise levülinik asidi keşfettik. Bu molekül ABD Enerji Departmanı tarafından petrolün her alanda yerini alma potansiyeline sahip 12 molekülden biri olarak gösterildi.”
Bu noktadan sonra ise esas zor olan kısım başlamış. Yine de ikilinin harcadığı milyonlar ve sabırla süren çalışmaları sonuç vermiş. “Birkaç ay sonra levülinik asidi ucuz bir şekilde yapmanın yolunu bulduk ve patentini aldık. Daha sonra ise laboratuvardan fabrikaya geçiş yapmalıydık. Uygun bir üretim tesisi bulup gerekli ekipmanları almaya başladık” diyor Flamini.
Teoriyle pratiğin ayrıldığı yerde ise işler biraz daha zor bir hâl almış. Flamini durumu, “Araba gibi olacak sanıyorduk, anahtarı çevirirsin ve çalışmaya başlar. Öyle olmadı” şeklinde anlatıyor. Bu süreçte birçok deneme yapmışlar. “Data analizleri ve gerekli deneme üretimleri bile çok büyük bir masraftı. Bu yaz ise üretime geçtik. Gelişim işimizde sabit olan tek şey. Sonuç olarak da bunu endüstriyel düzeyde üreten ilk firmayız.”
Harcanan yıllar ve milyonların ardından GF Biochemicals şu sıralar yaklaşık 400 kişinin çalıştığı bir firma. Bu insanların arasında çok prestijli bilim insanları da var. “Kimya departmanımızın başında İtalya’nın bu alandaki en iyi bilim insanı Profesör Anna Maria Raspoli Galletti var. Bizle çalıştığı için minnet duyuyoruz” diyen Flamini, doğru insanlarla çalışabilmenin ne kadar önemli olduğuna da değiniyor ve ekliyor: “Araştırmacılarımız ve kimyagerlerimiz arasında Fransa, Rusya, Hollanda, Almanya ve Mısır’dan gelen çok önemli kişiler de var.”
Mathieu bu işe adım atarken aldığı büyük riskin ise tamamiyle farkındaymış. Durumu “Bu işe çok fazla para yatırdım. Büyük bir riskti ancak başarılı olabilmek için de risk almalısınız. Gerçek bir meydan okumaydı” sözleriyle özetliyor.
Tüm bu riskler ise kesinlikle sonuç vermiş durumda. Caserta’da bir fabrikaları ve laboratuvarları var, aynı zamanda Milano ve Hollanda’da da bir ofisleri bulunuyor. “Yakın zamanda Amerika Birleşik Devletleri’nde de bir ofis açmayı düşünüyoruz” diyerek geleceğin daha da parlak olduğunu vurguluyor Fransız.
Futbol kariyeri ile beraber bu kadar büyük ölçekte bir işi yürütmek ise sanıldığının aksine zor olmamış. İkili hayatını, “Benim için bir kaçış oldu. Futbol sürekli inişleri ve çıkışları olan bir alan. Zihnimi boşaltıp başka şeylere odaklanmak gerçekten yardımcı oldu. Entelektüel olarak da zorlanmak güzeldi” cümleleriyle anlatıyor.
Flamini’nin futbol kariyerine oranla çok daha başarılı hâle gelen bu girişimi geride birkaç soru da bırakmış: “Bir sürü insan denedi ancak başarılı olamadı. Hâlâ ‘Neden ben?’ diye soruyorum. Nasıl oldu da o kadar insan yapamazken biz başarılı olduk?”
Sonrasında ise başarılarının sırrını açıklayarak bir nevi kendi sorusunu yanıtlıyor: “Önemli olan inanmak. Futbol için bırakmak zorunda kalana kadar Marsilya Üniversitesi’nde hukuk eğitimi almıştım. Yani bir kimyager değilim ancak çok araştırdım. Levülinik asit ve onu üretmek için gereken prosedürlerle ilgili çok fazla şey biliyorum. Milyonlar kaybetme ihtimalinden ziyade her şeyin yolunda olduğu hayalimi düşünüyordum. Yedi yıllık çalışmanın ardından daha önce hiç yapılmamış bir şey yaptık ve bununla gurur duyuyorum.”
Çeviri: Müthiş Can Ölçer (@muthiscanolcer)
