Son düzlüğe dönülürken Mike Smith ne kadar geride kaldığını artık anlamıştı. Zenyatta’nın üstünde daha önce koştuğu 16 yarışın bazılarında da benzer pozisyonlarda bulunup, geri dönmeyi başarmasına rağmen bu kez olmayabileceğini tahmin ediyor gibiydi. Yine de altında tüm zamanların en etkili son metrelerini koşan atlardan biri vardı ki bu içten içe hâlâ bir umut taşımasına neden oluyordu.
Zaten daha önce yenilgi yüzü görmemiş kısrağın da söyleyecekleri bitmemişti. Amerikan atçılığının son dört yılına damga vuran Zenyatta, temposunu kazanmaya başladı. Kentucky’deki anıtsal hipodrom Churchill Downs’ı dolduran 73.000 hayranının çığlık çığlığa bağırışları arasında, bir an için yarışı büyük farkla kazanacak gibi görünen dört yaşlı rakibi Blame’e yaklaştı. Antrenörü John Shirreffs, bu performansı “tüm kalbiyle koştu” şeklinde yorumlayacaktı fakat yine de kazanmasına yetmedi.
Rakip jokey Garett Gomez ellerini başına götürdü. Henüz inanamasa da olmuştu. Blame’le birlikte, 19’uncu ve son yarışını koşan ve artık bir mite dönüşen Zenyatta’yı mağlup etmişlerdi. Bu bir ilkti ve o kadar özeldi ki Gomez geride bıraktıkları rakipten, “Atçılıktan haberi olmayan insanlar onun sayesinde birer taraftara dönüştü” diyerek övgü ve saygıyla bahsedecekti.
Yarış sonrası Kentucky’deki en mutsuz adam herhalde Zenyatta’nın jokeyi Mike Smith’ti. Kariyerinde birçok Triple Crown yarışı kazanan, sayısız büyük atı idare etmiş olan Smith suçu kendisinde arıyordu. Bir yıl önce 2009 Breeders Cup Classic‘i nefes kesen bir sonla kazanmışlardı ve Zenyatta bu yarışın tarihinde galip gelen ilk kısrak olmuştu. Fakat bu kez basın toplantısında bir kaybeden olarak yaşlı gözlerle oturuyordu. “Yarışa biraz daha erken girebilseydim” diyecek ve ekleyecekti Smith; “O zaman sonuç çok daha farklı olabilirdi…”
Zenyatta’nın bundan yedi yıl önce beklenmeyen mağlubiyetle sonlandırdığı kusursuz kariyeri, geçtiğimiz hafta Usain Bolt’un son bireysel 100 metre yarışında geçilmesiyle yeniden birçok sporseverin aklına geliverdi. Hatta o gün rakip jokey Gomez’in yaptığı açıklamalar da Justin Gatlin’in -kazanmasına rağmen- Bolt’un önündeki diz çöküşü gibiydi. Ne de olsa büyük spor ikonları o kadar sık gelmiyor ve onlara her fırsatta haklarını vermek lazım. Bazen kaybettiklerinde bile…
