Geçtiğimiz günlerde The New York Times’da yayınlanan bu yazının orijinaline buradan ulaşabilirsiniz.
Sayın Yargıç, bugün burada bu beyanı açıklamama izin verdiğiniz ve ayakta kalanlara bunun için zaman yarattığınız için teşekkür ediyorum. Her ayakta kalanın eşit bir şekilde duyulma hakkı var.
Bugün burada olacağımı düşünmemiştim. Korkmuştum ve endişeliydim. Ayakta kalanların beyanlarını ve bunların yarattığı etkileri gördüğüm zaman benim de burda olmam gerektiğini fark ettim.
Larry, umarım, yıllarca kalpsizce taciz ettiğin bu grup kadının bir büyük güç oluşturduğunu ve artık senin hiçbir şey olmadığını anlamışsındır.
Artık durumlar değişti, Larry. Biz burdayız, kendi sesimiz var ve hiçbir yere gitmiyoruz.
Ve şimdi, Larry, senin bizi dinleme vaktin.
İyileşmen için yol gösterecek bir harita yok. Tacizden ayakta kalan biri olduğunu itiraf etmek kelimelere dökmesi çok zor bir durum. Olanların nasıl yaşandığını düşündüğüm zaman hissettiğim tiksinmeyi anlatabileceğim bir düzey yok.
Larry, sahip olduğun gücü ve benim ve bir sürümüzün güvenini kötüye kullandın. Beni nasıl manipüle ettiğini asla kabullenemeyeceğim.
ABD Ulusal Jimnastik, Michigan State ve ABD Olimpik takımları doktoruydun. Birçokları tarafından güvenildin, sayısız atletin ve onların ailelerinin güvenini sarstın.
Hareketlerin yarattığı etkiler o kadar geniş kapsamlı ki… Taciz, yaşandığı zamanın çok daha ötesine gider. Çoğu zaman taciz edilenin tüm hayatı boyunca peşindedir, başkalarına güvenmeyi zorlaştırır ve ilişkileri etkiler.
Bunlardan daha kötüsü, taciz eden kişinin çok üst seviye bir doktordan gelmiş olması. Böyle durumlarda sadece taciz eden kişiyi değil; arkasındaki, çoğu kişinin güvendiği organizasyonu hatta mesleği bile sorgulamaya iter.
Seninle yüzleşmek için burdayım, Larry. Gücümü tekrar kazandığımı görmen için burdayım. Yaşananların kurbanı olmadığımı, ayakta kaldığımı görmen için. Avustralya’da tanıştığın ve manipüle etmeye başladığın o küçük kız değilim artık.
Dünkü açıklamanda sana sempati duyulmasını istediğin için çok acınası bir durumdasın. Bunun senin için zor olduğunu mu sanıyorsun? Bir de bizim nasıl hissetiğimizi düşün.
Yurtdışında masum bir genç kız olduğunu, kapının çaldığını ve o kişinin sen olduğunu düşün. Burda olmanı istemiyorum ama başka bir şansım yok. Seninle olan tedaviler zorunluydu. Bundan faydalandın. Hatta bize, eğer tedavileri kabul etmezsek karşılaşacağımız sorunları söyledin.
Sen yatağımda, karnımın üstünde yatarken; uygunsuz dokunuşlarının acımı dindireceğini söyledin. Gerçeklik bana sadece fiziksel değil, mental ve duygusal olarak da acı verdi. Beni asla iyileştirmedin. Benim tutkularımdan ve hayallerimden faydalandın.
Beni çok rahatsız ettin ve garip olduğunu düşündüm. Ama doktor olduğun için böyle düşünmemem gerektiğini hissettim ve kendimi suçlu hissettim. Seninle ilgili böyle düşüncelere sahip olduğum için problemin ben olduğumu dahi sandım. Sorunun sen olduğunu düşünmemeye kendimi zorladım.
Çok küçük yaştan itibaren doktorlara güvenmemiz gerektiği söylendi. Sen hastasın, seni düşündüğüm zaman ne kadar sinirlendiğimi kelimelere dökemiyorum. Bana yalan söyledin, beni tedavi ettiğini düşündürerek beni manipüle ettin, küçücük bir kıza kendine zevk vermesi için dokunuyordun ve sanki çok sıkı çalışıyormuşsun gibi gözlerini kapatıyordun.
Hiç gücünün ve sesinin olmadığını düşün. Ama biliyor musun Larry, şu an hem sese hem de güce sahibim ve bunları kullanmaya daha yeni başlıyorum.
Güçlü ve cesur kadınlar olarak, biz hak ettiğini alman için sesimizi kullanacağız. Hayatta kalan bu kadınların sana söylüyor oldukları lafları tekrar ve tekrar kafanda canlandıracağın acı dolu bir hayata sahip olman için elimizden geleni yapacağız.
Burada bulunmamın bir diğer sebebi de jimnastiği benden alamadın, Larry. Bu sporu seviyorum ve bu sevgi senin insanların canını yakan içindeki o şeytandan daha güçlü.
Bir daha insanlara zarar veremeyeceğin bir yere gideceğini zaten biliyorsun. Ama şunu bilmeni istiyorum ki, sanki bir kansermiş gibi bu spora verdiğin zararın en küçük etkisi dahi geçene kadar rahat etmeyeceğim.
Tacizlerin 30 yıl önce başladı ama bu sadece bizim bildiğimiz. Bu kadar zaman boyunca bir kişi kurbanları dinleseydi ya da harekete geçecek karaktere sahip olsaydı, bu trajedi olmayabilirdi. Birçok kişi seninle asla tanışmak zorunda kalmazdı.
Larry, çok ama çok uzun zaman önce içeriye tıkılmalıydın. Gerçek şu ki; kaç kişiyi kurban ettiğini, neler yaptığını ya da yapmadığını ve bu yapılanlara nasıl izin verildiğini bilmiyorduk ve bunların hepsi bu kadar uzun zaman senin yanına kaldı.
30 yıl boyunca hayatta kalan bu savaşçılar açık sözlülükle önce çıktıkları zaman, otorite olan birçokları seni korudu ve bize, bunların problem olmadığını, bizi taciz etmediğini söylediler. Hatta birçok yetişkin bu güçlü kadınların yanıldığını hatta fazla dramatik davrandığını iddia etti. Bu tekrardan taciz edilmek gibi hissettirdi.
Geceleri nasıl uyuyorsun? ABD Jimnastik Takımı ve ABD Olimpiyat Komitesi tarafından atletlerin bu tarz tacizlere maruz kalmaması için oluşturdukları koruma politikalarının danışma kurullarında yer alıyordun. “Atletlerin iyi durumda olduklarından emin olması gereken, tıbbi sistemimize büyük katkı sağladığı” iddia edilen kişiydin.
Atletleri koruması gerektiği üzerine söylediklerinin hala bu politikalarda izlerinin olması, bu organizasyonlara sanat eseri gibi bakılması içimi sızlatıyor.
Bu organizasyonlar daha problemi göremeyi reddederken nasıl olur da jimnastiğin geleceğine ve değişime inanabiliriz?
Atletlerin iyiliğinin en büyük öncelik olduğunu söylemek çok kolay. Bunu yıllardır söylüyorlardı, bu kabus dahi yaşanırken.
Organizasyonlardan gelen yanlış teminatlar çok tehlikelidir, özellikle insanlar onlara inanmak çok isterken. Problemi reddetmeyi çok kolay hale getirirler, gözlerini kaçırırlar ve böylelikle bu kötü şeylerin olmasına izin verirler. Yaşanan bunca şeyden sonra ABD Jimnastik, yıllardır dillerinden düşürmedikleri aynı şeyleri söyleyecek cürete sahip.
Bunun ne kadar saygısızca olduğunu göremiyor musunuz? Bunun ne kadar can yakıcı olduğunu göremiyor musunuz?
Birkaç gün önce, ABD Jimnastik Kurulu, başkanı ve CEO Kerry Perry’e atfedilen ve bu güçlü kadınları dinlemeye geldiğini söyleyen bir açıklama yayınladı. “Bu güçlü kadınların sesleri bende silinemez bir iz bıraktı ve bu iz, başkan ve CEO olarak bundan sonraki kararlarımı etkileyecektir.”
Bu çok güzel, Sayın Perry, ama şu durumda konuşmanız bir anlam ifade etmiyor. Günün ortasında terk ettiniz ve daha sonra ne sizden ne de kurulunuzdan bir ses duyuldu.
Kerry, seninle hiç tanışmadım ve biliyorum ki, bu olayların çoğunda buralarda değildin. Ama ABD Jimnastik Takımı’nın başkanı ve CEO’su görevini üstlendin ve eminim ki aldığın büyük sorumluluğun farkındasındır.
Ne yazık ki, içten çürümeye başlamış olan bir organizasyonu devraldın. Muhtemelen bunlarla karşılaşacağını düşünmüyordun ama bu olaylarla baş etmen şeklinle değerlendirileceksin.
Bir öneri: Bizi sakinleştirmeye çalışan boş açıklamalar bir işe yaramayacak.
Dün ABD Jimnastik, birçok kişinin taciz edildiği yer ile olan ilişkisini kestiğini açıkladı. Orasının artık ulusal bir antreman alanı olmaması mutluluk verici, ama ABD Jimnastik şundan bahsetmeyi ihmal etti; beyanın açıklandığı gün orada hala antreman yapan sporcular vardı.
ABD Jimnastik Kurulu, dürüstlük nerede? Şeffaflık nerede? Neden hala bu manipülasyon devam etmek zorunda?
Ne ABD Jimnastik ne de ABD Olimpiyat Komitesi bu konuda bir sempati göstergesi ya da destek göstermek adına bize ulaşmadı. Bunun nasıl yaşandığını ya da nasıl yardım edebileceklerini sormadıklarından bahsetmiyorum bile.
Neden ben ve muhtemelen buradaki insanlar ABD Olimpiyat Komitesi yönetiminden bir ses duymadı? Neden Olimpiyat Komtesi bu kadar sesizdi? Neden komiteden insanlar şu an burada değiller?
Larry Olimpik takım doktoruydu, ve bana 2012 Londra Olimpiyat oyunlarında saldırdı. Burada konuşma cesareti gösterenleri alkışladıklarını söylüyorlar ama onlar için söylemesi kolay. Bu güçlü kadınlar o zamanlar konuşmaya çalıştıkları zaman, ABD Olimpiyat komitesi söylenenleri ciddiye almadı ama bir sene sonra ortaya çıktı ki, bu olanları zaten biliyorlardı.
2016 Olimpiyat Oyunlarında ABD Olimpiyat Komitesi başkanı bu konuda soruşturma başlatmayacağını söyledi. Hatta ABD Jimnastik Kurulunu, sporcuları korumak konusunda spor dünyasının ileri gelenlerinden bir tanesi olarak değerlendirdi.
Cesur bir kadın konuşmaya başladığı zaman verilen cevap bu mudur? Başkaları da bu cesur kadın grubuna katılmaya başladıklarında yaşananları itiraf ettiler mi? Hayır. Tekrar taciz edilmekten farksız bir histi.
Amerika Birleşik Devletleri Olimpiyat Takımı iki kez temsil ettim ve çok büyük başarılar elde ettim. ABD Jimnastik Kurulu da Olimpiyat Komitesi de tebrik etmeye ve başarımdan yararlanmaya geldiği zaman oldukça hızlılardı. Ama yaşananlar ile ilgili konuştuğumda bana ulaştılar mı? Hayır.
Şu durumda, konuşmalar hiçbir şey ifade etmiyor. Burada gerçek hayatlar ve sporumuzun geleceği ile baş etmeye çalışıyoruz. Bunların tekrar yaşanmayacağına inanmaya ihtiyacımız var.
Bu sporun devamlılığı için, gerçek değişiklikler talep etmek ve bunun için savaşmak zorundayız. Çünkü gördük ki, bu işi bu organizasyonlara bırakırsak tarih tekrar edecektir.
Acı verecek bir süreç, ama sorunları saptamak ve gelecekte tekrar olmasını engellemek ancak bu türlü olacaktır.
Hatalardan öğrenmenin ve jimnastiği yeniden güvenli bir spor yapmanın tek yolu bu. Eğer sorunları çözmek için tek bir yol varsa, o zaman bu zaman. Yaşananların sadece bildiklerimiz ile kısıtlı olduğunu düşünmek sorumsuzca, hatta belki hayali.
Her yeni gün bir savaşçıyı daha gün yüzüne çıkarıyor gibi. Ne kadar hasar verdiğinin daha tam sınırlarını bilmiyoruz Larry, bu problemlerin daha ne kadar derine gittiği hakkında bir fikrimiz yok.
Bizden önce buraya oturmuş, spor tarihinin en büyük taciz skandallarından birinin baş aktörü olan bu adamın çok uzun süre hapis yatacağını bilmenin zamanı geldi. Bu canavar aynı zamanda atletleri tacizden koruması gereken ABD Jimnastik ve ABD Olimpiyat Komitesi politikaların mimarıydı.
Eğer değişime inanacaksak, ilk önce sorunu anlamalı ve buna yol açan şeyleri görmeliyiz. Yalan yanlış söylemleri dinlemenin zamanı değil. Tam olarak neler yaşandığını, neyin yanlış gittiğini ve ilerde bunlardan nasıl kaçınılabileceğini inceleyen bağımsız bir soruşturmaya ihtiyacımız var. İşte o zaman değişime inanabiliriz.
Sayın Yargıç, Larry’e hatalarının hak ettiği en güçlü hükmü vermenizi rica ediyorum. Bunu yaparak ona ve onun gibi tacizcilere böyle korkunç suçların cezasız kalmayacağı mesajını vermiş olacaksınız. Oldukları şeytan açığa çıkacak ve olabilecek en büyük cezaya maruz kalacaklar.
Bu hükmün başka birinin canını yakmayı sorun sanmayan herkeste korku yaratsın. Tacizciler, artık zamanınız doldu.
Hayatta kalanlar burada, güçlü duruyoruz ve bir yere gitmiyoruz.
Ve Sayın Yargıç, lütfen yaşananların soruşturulması gerekliliğini vurgulayın ki Larry’nin yaşattıklarına karşı ayakta kalan biz, güçlenebilelim ve bu güzel sporu tamir edelim, tekrar güvenebilelim.
Hayalim, bir gün “Ben de” kelimesinin ne anlama geldiğini herkesin anlaması, ama aynı zamanda kendilerini Larry gibi canavarlardan korumayı öğrenmeleri ki daha sonra kimse “Ben de” demek zorunda kalmasın.
Çeviren: İpek Sezer
