Koşu en zor sporlardan biri değil, kabul edelim. Tüm sporların atası veya başlangıç noktası olmasının yanında, bir yerden diğerine hızlıca gitmek dışında pek bir numarası yokmuş gibi görünüyor. Ne bir top var bir kaleye veya potaya sokmanız gereken, ne üstünden atlamanız gereken bir engel ne de herhangi bir fiziksel savunma gerektirecek bir rakip. Teksiniz ve sadece kendinizle yarışıyorsunuz. Fakat koşan herkes bilir ki iş asla bununla sınırlı kalmıyor.
Koşmanın hayatınıza etkisi, çoğunlukla sanıldığından daha büyük. Uzun mesafe koşan herkes ciğer kapasitesinin arttığını, daha enerjik, zor yorulan biri haline geldiğini, daha sakin kalıp daha soğukkanlı birine dönüştüğünü veya reflekslerinin daha keskin hale geldiğini bilir.
Maraton tamamlamak zaten insani sınırları zorlayan bir şey olduğuna göre, haftada birkaç kez kendi sınırlarını zorlayan birinin birçok açıdan gelişmesi oldukça doğal.
Peki bu kadar fazla olumlu etkiye sahip bu spor göründüğü kadar tekdüze ve basit mi? Tabii ki hayır!
Koşmak, özellikle de uzun mesafe koşmak aynı anda beden ve zihin kontrolü gerektiriyor aslında. Bir yarı maraton koşacaksanız, en iyi ihtimalle yaklaşık 100 dakika boyunca hiç durmadan efor sarfedeceğinizi bilmek ve zihninizi buna sürekli hazır tutmak zorundasınız. Zaman zaman vücudunuz size yorulduğunu işaret edebilir, zaman zaman gözleriniz konsantrasyonunuzu bozacak şekilde kayabilir, ya da herhangi bir yerinizde ağrı hissedebilirsiniz. Ancak tam konsantrasyonla koşuyu tamamlamak için birden fazla fonksiyonu aynı anda yerine getirmeniz gerekir.
Aynı anda çok iş
Çok yönlülük, bir koşucunun en önemli özelliklerinden biri olmak zorunda. Koşu kadansınızın sabit kalması için kollarınızın sürekli çalışan bacaklarınızla koordine olması lazım. Yarış sonrası ağrı çekmemek için vücut pozisyonunuzun düz olması gerekir. Özellikle su istasyonlarını önceden fark etmek ve pozisyon alabilmek için gözlerinizin sürekli yolda olması ve etrafınızdaki koşucuları fark edebilmek için sürekli alarm halinde olması da şart. Temponuzda sizi fazladan yoracak bir iniş çıkış olmaması için kullandığınız app’e veya saate sürekli dikkat etmeniz gerektiği de aşikar.
Her şey koşuda bitmiyor, tabii. Koşarken tüm bunları sağlamak için günlük hayatınızı da düzenlemek zorundasınız. Özellikle beslenmenizi koşularınıza endekslemeniz, koşarken yapmanız gerekenleri daha kolay hale getirecektir. Antrenmanlar öncesi sağlıklı karbonhidrat yüklemesi, antrenmanlar sonrası yeteri kadar protein alımı ve koşu performansınızı etkileyecek tüm zararlı alışkanlıkların en azından minimuma indirilmesi gerek. Özellikle uzun koşularda deponuzda yeteri kadar yakıt kalmazsa, tüm konsantrasyonunuz ve hazırlığınız boşa gidebilir. Kısacası o basit görünen koşu için aslında birden fazla şeyi aynı anda, koordinasyon içinde devam ettirmeniz gerekir.
Bir de grup halinde koşuyorsanız antrenman arkadaşlarınızın ya da rakiplerinizin varlığını, enerjisini hesaba katmadan olmaz. Onları da gözetmeniz, kollamanız, her an neler yaptıklarının farkında olmanız şarttır. Yani koşu insanları da birbirine bağlar. Hele şehir içinde koşmak işte bu yüzden de son derce sosyal bir etkinliktir.
Şu günlerde, Wings For Life World Run’a hazırlanıyorum. Önümde sıra dışı bir olanak, farklı bir çok yönlülük sınavı var. 7 Mayıs’ta, İzmir yollarında uzun mesafe koşacağım. Tüm yarışçılar, tempolarını peşlerine takılacak bir Ford Kuga’ya göre belirleyecek. Yarışın tamamlanabilmesi için bu yakalama aracı, son koşucuyu da yakalayana kadar belli aralıklarla hızını artıracak. Yani, yarışın ne zaman biteceğini bilmeyeceğiz. Konsantrasyonumuzu sürekli korumamız gerekecek.
Fiziksel ve mental olarak zorlanırken, aynı anda birçok ülkede omurilik felcine dikkat çekmek ise bu çok fonksiyonluluğu global bir boyuta taşacak.
Bu serinin diğer yazıları için tıklayın
