Pazar Gecesi WBC şampiyonu Jack Badou ve IBF şampiyonu James DeGale Süper Orta Sıkletin en iyisini belirlemek için New York’ta kemer birleştirme maçına çıktılar. 12 raunt boyunca heyecan fırtınası şeklinde geçen bu büyük maç; şimdiden önemi, hikâyesi ve sonucuyla klasikler arasına girdi.
James DeGale 2011’de, kariyerindeki tek yenilgi olacak George Groves maçından sonra istikrarlı bir yükseliş gösterdi. Andre Dirrell’i yenerek IBF kemerini kazandı. Ardından Lucian Bute’ye ve Rogelia Medina’ya karşı kemerini savundu.
Jack Badou’nun kariyeri rakibi DeGale’e benziyordu. Badou, Derek Edward karşısında şok bir yenilgi aldıktan sonra zirveye tırmanmaya başladı. DeGale’in yendiği Andre Dirrell’in kardeşi Anthony’yi mağlup ederek WBC şampiyonu oldu. Sonrasında yine DeGale gibi unvanını Lucian Bute’ye karşı korudu.
İki boksör adeta birer yarış arabası gibi yıllardır aynı rotada ama farklı yollarda ilerliyorlardı. Birisi dayanıklı ve güçlü diğeri ise teknik olarak üstün ve hızlıydı. Hedeflerine giden yolda çoğu zaman benzer zorlukları aştılar benzer yerlerde takıldılar. Ama yarışın sonuna doğru ikisi de ivme kazandı ve herkesi geride bıraktılar. Karşılarındaki son engel iki yolun birleşmesiydi ve artık birbirleri ile yarışmak zorundaydılar.
İki dev promotör Eddie Hearn (DeGale) ve Floyd Mayweather Jr. (Badou) kemer birleştirme maçı için anlaştılar. Kazanan tartışmasız biçimde Süper Orta Sıklette krallığını ilan edecekti. Maçın Badou’nun ev sahipliğinde Amerika’da yapılmasına karar verildi. James DeGale bu konuda Floyd’un hakemleri etkisi altına alabileceğinden endişe duyduğunu söylerken, “Seyirci baskısından kurtulduğu için de memnunum” diye konuştu. Badou ise “Hafif Ağır Sıklete çıkmadan önce son maçımda bu sıkletin en iyisinin ben olduğumu kanıtlamak istiyorum” dedi.
Ardından Barclays Center doldu. Işıklar ringe yöneldi. Son taktikler verildi ve iki boksör çok bilmişlerin tahminlerini, sert atışmaları, zorlu antrenmanları geride bırakarak sonunda baş başa kaldı. 12 rauntluk görüşmede ilk ikramlar misafir olmasına rağmen DeGale’den geldi. Sunum oldukça çeşitliydi; sağ-sol kroşeler, kombine aparkatlarla DeGale göze hitap ediyordu. DeGale ilk rauntlarda Badou’ya nefes aldırmıyordu. Sürekli eskiv ve direklerle ev sahibini rahatsız ediyordu.
Jack Badou bütün bu zorlamalar karşısında sabırlıydı. DeGale’in görsel açıdan harika olan sunumuna karşı koymayı başardı. Gardını yüksek tutarak ve dayanaklılığına güvenerek zamanın geçmesini bekledi. DeGale ise elinde binbir çeşit kroşeler, aparkatlar ve direklerle Jack’in etrafında dönüp duruyordu. Her ne kadar elindekileri sunuşu herkesi etkilese de Badou etkilenmedi. Birinci rauntta dayanamayıp bir kroşe yedi ve kendini yerde buldu ama çabucak toparlanmasını bildi.
6. raunttan sonra Badou sahneye çıkmaya başladı. Belki gösteriş ve hız konusunda o kadar iyi değildi ama onun kroşeleri ve direkleri oldukça doyurucuydu. Hatta bir ara Jack Badou’nun doyurucu kroşelerinden birisi DeGale’in dişliklerini yerinden çıkarıp bir dişini kaybetmesine neden oldu.
Maçın sonunda hızlı ve teknik DeGale güçlü ve dayanıklı Badou karşısında zor anlar yaşayarak knock down oldu. Fakat o da gerçek bir şampiyon gibi ayağa kalkmasını bildi. Son gong çaldığında maçın hakemi müthiş bir maç çıkaran iki boksörü de tebrik etti. Boksörler de birbirlerinin haklarını verdiler ve sarılarak kameralara poz verdiler. Ardından da sonucun açıklanmasını beklemeye başladılar.
Sonuç da en az maçın kendisi kadar ilgi çekiciydi. Maçın hakemlerinden Glenn Feldman 114-112 DeGale kazandı derken diğer hakemler Lederman ve Weisfeld 113-113 beraberlik verdiler. İki hakemin kararı ile ‘majority draw’ ilan edildi ve maç berabere bitti. Bu sonuçla iki boksör de unvanlarını korurken maçın sonunda DeGale bir ön dişini, istatistikler açıklandığında daha fazla yumruk attığı gözüken Badou da hakemlere olan inancını kaybetti.
