Floyd ‘Money’ Mayweather Jr. kameralara ‟Para her şey değildir, para tek şeydir” diyeli çok olmadı. Mayweather’ın Manny Pacquiao ile bizim ‘Asrın Maçı’nda buluşmasına da çok kalmazken, bu pek derin sözün doğruluğunu yaşıyoruz. Medya gözünü paranın ışıltısından zor alıyor. En fazla gelirli maç, para rekorlarını kıracak, en pahalı biletler derken, asıl konu gölgede kalabiliyor. Bu dönemin en fazla ilgi çeken iki boksörü karşılaşacak ve bu yüzyılda birinin ismi, ‘en iyi’ sıfatıyla, daha önce anılacak.
Mayweather ‟…para tek şeydir” derken kendini de kastediyor olabilir, zira geçen hafta da ‟Kimse Muhammed Ali’nin benden daha iyi olduğu konusunda beynimi yıkayamaz” dedi. Kibri iyice kabardı ve bir bakıma ‘kutsal’a dil uzattı. Sonrasında gelen tepkilerin etkisiyle sözlerini biraz yumuşatsa da, açıklamasının arkasında durdu. Çıktığı 47 maçın 47’sini de kazanan Mayweather’a bu cümleleri kurmasına imkan veren, işte bu yenilgisiz kariyeri. 2007’de Oscar De La Hoya’yı geçtiğinde zirveye çıktı. Tek başına mutluydu ama 2009’dan beri Pacquiao o krallığa gölge düşürüyor. Altı yıl anlaşmazlıklarla sürdü ama sonunda Mayweather bu maça onay verdi. Onu sınayacak tek kişi ‘Pacman’ ve ‘Money’ de böyle biri olduğu için aslında şanslı. Boks tek kişinin hüküm sürdüğü bir dönemdense çokluğu sever ve adınız yaptığınız maçlarla yürür. Ali gibi.
Uzun süredir konuşulması bu maçın etrafındaki büyüyü artırıyor ancak 2009 ya da 2012’de de yapılsa aynı öneme sahip olacaktı. Bir tarafta ‘Tatlı Bilim’ diye anılan boksta, mükemmel hızı, savunması, kontraları, zekası ve rakibi kontrolüyle yenilgisizliğin formülünü yazan Mayweather, diğer tarafta ‘deli dahi’ kıvamında kendini bıraktığı akışta agresif stili, hızı, bitmeyen yumrukları ve öngörülemeyen yumruk açılarıyla Pacquiao, mükemmel zıtlık, harika birleşim. Buna sıkletlerinde bütün önemli isimleri yenmelerini de ekleyince, kaçınılmaz olan sonunda gerçekleşiyor.
Pacquiao beş kez yenildi ama 57 kez kazanıp, rekor olan sekiz farklı sıklette şampiyon oldu. Mayweather beş sıklette. Mayweather’ın kendine ‘gelmiş geçmiş en iyi’ (TBE – the best ever) demesinin en büyük argümanı yenilgisizlik; çok büyük bir unvan, bununla beraber tarihte 12 şampiyon kariyerini yenilgisiz noktaladı. Fakat hatırlanmak için rakamlar yetmeyebiliyor. Rocky Marciano ve Joe Calzaghe adı en fazla anılan yenilgisiz büyük şampiyonlar, diğerleri için biraz zorlamanız gerekiyor. Ağır sıkletin altın çağından Muhammed Ali, Joe Frazier, George Foreman’a gelirsek, hepsi yenildi ama üzerinden 40-45 yıl geçse de şu an burada gibiler çünkü en iyilerle, birbirleriyle maç yaptılar. Birbirlerini sınırlarına ulaşmaya zorladılar.
Ali ile Frazier, ‘Thrilla in Manila’da neredeyse o sınırı da geçiyordu. Ali, ‟ölüme en yaklaştığım an” dediği maçın ardından zafer için elini zor kaldırıyordu. Katarsis olması gerekiyordu ama ortada kazanan ya da kaybedenden öte neredeyse bir trajedi vardı. Frazier’la Ali bu hikayeyi beraber yazdı ve tarihe işledi.
Boks tarihi benzer hikayelerle dolu ve en iyi iki isim karşılaşıyorsa, Ali-Frazier gibi, o bir başyapıt halini alabiliyor. Başyapıt seviyesine ulaşabilen, ‘Asrın Maçı’ diye anılan dört karşılaşma var. 1910’da ırkçı beyazların sesini kesen siyah boksör Jack Johnson’ın beyaz Jack Jeffries’i yenmesi; 1938’te faşizm-demokrasi karşılaşması olarak anılan ABD’li Joe Louis ile Nazi Almanya’sından Max Schmelling’in buluşması; Vietnam Savaşı’na karşı olan Ali’nin askerliği reddetmesi sonucu aldığı cezanın ardından Frazier ile 1971’de yaptığı ilk maç ve 1975’teki Ali-Frazier 3, Thrilla in Manila.
Manny Pacquiao’nun promotörü Bob Arum sözleriyle pek güven vermese de, bir konuda haklı: ‟Farklı dönemlerdeki maçları karşılaştıramazsınız.” Mayweather-Pacquiao çok beklememizden dolayı Ali-Frazier 1’e benziyor, sportif manada aradaki meseleyi çözmek içinse belki ‘Ali-Frazier 3’e ama ilk üç ‘Asrın Maçı’ndan farkı politik ve sosyolojik bir hikayenin eksikliği. O maçlar kadar büyük olması bu manada zor ve bir bakıma para o boşluğu doldurmak için bu kadar ön planda.
Beş yüz milyon dolara yakın gelir getirecek bir maçta tabii ki para konuşulur. Mayweather 180, Pacquiao 120 milyon dolar net para alacak. Küçük çaplı bir ülkenin ekonomisi kalkındıracak bir meblağ tek gecede kazanılacak. Öte yandan para ne kadar büyürse, değeri o kadar manasızlaşıyor. Tarihin en fazla gelir getiren maçı ama para her şey değil, o kadar da önemli değil, para burada bir sonuç, onu kazandıran bu boks karşılaşması ve onu çoğaltan Mayweather-Pacquiao’nun sosyal medya çağının ilk büyük maçı olması.
Neyse ki bu çağda, politik ve sosyolojik sağlam bir karşıtlık bulamasak da, ikilinin yaşamlarına ve karakterlerine dair pek çok şeyi görebiliyoruz. Hayatlarındaki belki de tek ortak nokta, pek çok dövüşçüde olduğu gibi, yoksul ailelerden geliyor olmaları ve pek çok zorlukla büyümeleri. Tam bir sosyal medya şampiyonu olan Mayweather, gösterişçi, yaygaracı, lüks düşkünü, megaloman ve tam bir profesyonel. Bir tek o var, diğerleri sonra geliyor. Pacquiao ise sanki neyse o. Kaderini dilinden düşürmediği Tanrıya emanet etmiş, ‟Maç ne olur?” sorusuna da ‟Tanrı bilir” cevabını veren Filipinler’in kahramanı. Tanıdık hikaye, o maç yaparken ülkedeki çatışmalar duruyor, suç oranı sıfıra iniyor. Parlamento üyesi ve ileride ülkenin başkanı olması da yüksek ihtimal, yani arkasında bir halk var.
İki zıt karakterin karşılaşmasında sonuç ne olursa olsun, Filipinler’de ya da Mayweather’ın bizzat kendinde yeni hikayeler yeşerecek. Bambaşka hikayeler. Bununla beraber Mayweather ve Pacquiao, belki de tek konuda hemfikirler, o da bu maçın kariyerlerini etkilemeyeceği. Haklılar, ikili yakın gelecekte Boksun Şöhretler Müzesi’nde girerken, bu karşılaşma boks tarihindeki yerini bulacak. Çağın en hızlı ikilisinin ve iki farklı stilin buluşmasında, belki de Ali-Frazier’daki gibi, insan bedeninin sınırlarını göreceğiz. Belki tek yumrukla bitecek. Belki kırk yıl sonra anlatacağız. Ne olursa olsun bu dönemin sıkletler üstü şampiyonu (pound for pound king), yani en iyisi kim sorusu bu maçla yanıt bulacak.
