Milwaukee Bucks forması altında normal sezon MVP’liği ve yılın savunmacısı ödüllerini kazanan Giannis Antetokounmpo, uzun süredir beklediği NBA şampiyonluğunu finaller MVP’liğiyle taçlandırmayı başardı. Biz de Giannis’i, onu küçüklüğünden bu yana tanıyan Nikos Varlas’a Eylül 2019 sayımız için sormuştuk. Şimdi, bazı pasajları tekrar hatırlama vakti…
“Giannis’i ilk kez Filathlitikos takımında görmüştüm. 16 yaş altı takımla ve A takımla aynı dönemde antrenmana çıktığında takım Yunanistan Üçüncü Ligi’ndeydi. Onu ilk izlediğimde çok şaşırmıştım hatta şoka girmiştim. Basketbolu bilen herkes hissettiklerimi anlayacaktır. Aslında ilk bakışta çok uzun değildi ve diğer çocuklardan farkı yoktu. Savunma ribaundu aldı, birkaç güzel oyunla rakiplerini geçti ve potaya gitti. O günden sonra, 2010-2011 civarı tüm takvimimi ona göre ayarlamaya uğraşıyordum. NBA tarafından draft edildiği seneye kadar iç saha maçlarının yüzde 70-80’ini izlemişimdir. Şanslıydım çünkü en yakın arkadaşlarımdan Giorgos Panou, Giannis’in menajeri olmuştu. Giorgos, en iyi antrenörlük okullarından birisinden mezun oldu, AEK gibi takımlarda çalıştı ve 2006 Dünya Kupası’nda ikinci olan milli takımın yardımcı antrenörlerindendi. O dönem bir problemi oldu ve dönüp dolaşıp Filathlitikos’ta yardımcı antrenör oldu. Ancak Giannis ile tanışınca koçluğu bırakıp onun menajeri olmayı teklif etti. Bu sayede gelişimini gün gün takip ettim.”
“Bana sorarsanız Giannis’in en mühim kabiliyeti herkesin üstüne gidebilmesi. Kimseden korkusu yok. Onlarca yetenekli oyuncuyla karşılaştım: Papaloukas, Spanoulis, Diamantidis… Ancak daha önce Giannis’in kişiliğine sahip kimseyle karşılaşmadım. Zira ailesinin karnını doyurabilmek ve para kazanabilmek adına 10 yaşında sokaklara çıkmış birisinden söz ediyoruz. Fakir bir muhit olan Sepolia’da büyümüş ve 14 yaşına kadar orada kalmış. Küçükken hem para kazanıp karnını doyurmak için sokakta gözlük, saat ve benzeri şeyler satıyor hem de antrenmanlara katılıyordu. 2010-11 sezonu olması lazım, günde iki idman yapıyordu, Sepolia ile Zografou arasındaki 7-8 kilometreyi her gün ya otobüsle ya da yürüyerek aşıyordu. Bu tempoda bunaldığını hatırlıyorum. Çok kötü hissediyordu zira ailesi için bir şeyler satıp para getiremediğini söylüyordu. Evde dört kardeş ve ebeveynlerle beraber toplam altı kişi vardı. Yemek derken öyle fazla bir şey anlamayın, yaşamlarını idame ettirecek kadar yemekten bahsediyorum. Bazen sadece toplam iki kruvasan alabilecek bir para. Ailenin hepsine yetecek yemekleri yoktu. Bu yüzden Giannis’in aklını kurcalayan düşünceler vardı ve bir yerden sonra para kazanamadığı için basketbolu bırakmayı bile düşündü.”
“Ailesi ve bilhassa Giorgos onu basketbola devam etmesi için desteklediler. Giorgos, o günlerden itibaren sadece menajeri değil, kılavuzu da oldu. Sonrasında Giannis de ne kadar iyi olduğunu fark etti. Aynı takımın iki farklı grubuyla günde çift idman yapmaya başlayıp şansını kesin bir şekilde denemeye karar verdi. O yaz başında 80 kilogramdan 87’ye kadar çıktı. İdmanlarda çılgınca şeyler yapmaya başladı ve basketbola devam etmesi gerektiğini anladı. Annesi okuldaki derslerine çalışması için de onu zorluyordu çünkü Giannis çok iyi bir öğrenciydi. Tekrarlıyorum, bana göre Giannis’in karakteri ona yardım eden en önemli faktördü. Sahadaki hiç kimseye hiçbir şey bırakmayacak kadar hırslıydı. Yunanistan Ligi’nde üst seviyelerde hiçbir tecrübesi olmadan mücadele ettiği zamanları hatırlıyorum. Giannis 16 yaşındayken ondan çok daha tecrübeli ve kütleli isimlerle mücadele ediyordu. 35-36 yaşındaki adamlardan bahsediyorum. Ona faul yapıyorlar, üstüne gidiyorlardı, bunun inanılmaz zorlayıcı olduğunu görebiliyordunuz.”
“O artık umudun sembolü, sadece bir NBA ikonu değil. Dürüst olmak gerekirse NBA’in bunu çok daha erken anladığına inanıyorum. Bana göre son iki senede neyin geleceğini anladılar ve Giannis’i NBA’in yeni yüzü olarak seçtiler. Ama, o değişmek istemiyor. Bir nedenden dolayı oynamadığında takım elbise giymiyor. Bench’te spor kıyafetleri giymeye devam ediyor. Bu çok komik. NBA’den ceza alıyor ama “Umurumda değil” diyor. Değişmek istemiyor. Tamamen aynı kalamaz çünkü dışarı çıktığında artık bütün gözler üstünde olduğu için kişisel bir zaman geçiremiyor. Bu yüzden aynı kalmak zor. Ama yıllardır tanıdığı insanlarla beraberken, o hâlâ aynı kişi.”
“Giannis ile arkadaşsanız ve maçına gittiyseniz onu görebilmeniz için maçın bitmesi yetmez. Çünkü her maç sonrası bir idman yapar. Hatta 10 günün sadece birinde maç sonrası direkt yemeğe gider. Diğer dokuz günde hemen antrenman yapar. Maçta en az 35 dakika forma giymiş olsa da… Hayatım boyunca maç sonrası bu kadar özel antrenman yapan basketbolcu görmedim. Böylesine çok antrenman yapması iyi bir şey mi, onu da bilmiyorum. Ama ondaki motivasyon bu. İyi oynadığı bir maç sonrası yemeğe gittiğimizde iyi yaptığı şeyleri söylemenizden nefret eder. Hemen sıkılır. ‘Bugün nerelerde hata yaptım, bunları söyle’ der. 45 sayı atıp kazandıkları bir maçtan sonra bile…”
“Bir başka alışkanlığını da Kobe’den aldı. İki gece üst üste oynanan maçlardan konuşuyorlardı. Arka arkaya maçınız olduğunda, karşılaşmayı bitirir, uçağa biner ve başka bir şehre gidersiniz. Genelde otele sabah dörtte gelirsiniz ve akşama maç vardır. Uçuş kaslara baskı uygular ve yorgun düşersiniz. Basınçtan dolayı iyileşecek zaman da yok. Giannis ‘Vücudumu diri tutmak ve ertesi gün aynı seviyede oynamak çok zor’ diyordu. Bu konuşma 2017 Mart’taydı. Kobe ona ‘Yapabildiğin zaman gece ikiden dörde kadar idman yapmaya çalış. Ama sık sık yapmalısın. Sonrasında vücudun buna alışacak ve arka arkaya maçlar oynadığında üç saatlik uyku ile vücudunun diri kaldığını göreceksin.’ Giannis o günden sonra böyle yapmaya başladı. Son iki senedir takvimin en sıkışık dönemlerinde nasıl oynadığına bakın. En iyi olmak için yapılabilecek her şeyi yapan biri…”
