O röveşata yapılamadı. Ama güzel bir görüntü verildi. Estetik bir an kaydedildi. Her şeyden önce, bir çaba sarf edildi. Denendi, olmadı. Sağlık olsun. Zaten ayakta parmak arası terlikle bunu yapmış, sert betona düşmeyi göze almış, topun büyüsüne kapılıp heyecanlanmış bir çocuğa ne denilebilir ki?
Bu fotoğraf sayesinde, aralarında 23 yaş fark olan iki insan arkadaş oldu. Tüm fonlar apartman olmuş, tüm sokaklar arabalarla dolmuşken bile oyun alanlarını terk etmeyen çocukların varlığına sevinildi.
Sadece sonuca, yani röveşatanın yapılamadığına bakıp bu çocuğa başarısız diyebilir, onun çabasını, fotoğrafa kattığı büyüyü görmezden gelebilir miyiz?
Futbol asla sadece bir skor/sonuç oyunu değildir. Gerisi hikâye!
