O zamana kadar ulusal coşkunun sembolik bir durağıydı sadece… Yaklaşık 75 bin kişiyi ağırladığı sıralarda hemen yanı başında kendini havaya uçuran ve bundan çok daha zalim planları olan üç kamikazenin hedefindeki Stade de France. Cuma gecesinden sonra terörün ve korkunun mekânı olmuştu artık.
Bu aşamada futbolu yaşam ve ölümden ayrı bir yerde konumlandırmak, bariz ancak bir o kadar da göstermelik skorlara indirgemek mümkün değil. Zaten bizim hiçbir zaman böyle bir niyetimiz olmadı. Cuma günü futbol oyunu, Fransa Milli Takımı ve Stade de France, taşıdığı değerler üzerinden hedef alındı. Arkadaşlarla kafede bir şeyler içmek, bir konsere gitmek yahut maç izlemek: Saldırıya uğrayan tam da bu yaşam tarzıydı. Buna karşı bizim yapmamız gereken şey ise yaşam tarzımızı savunmak ve sürdürmek; inadına kafelere oturarak, inadına konsere giderek, inadına futbol oynayarak ve inadına statları doldurarak…
Kimse şu an Wembley’de futbol oynamaya gönüllü değildir. Böylesi bir acıya yakından tanıklık etmiş ve hâlâ travmayı aşmanın sıkıntılarını yaşayan Fransa oyuncularının isteksizliği anlamak pekâla mümkün. Fakat kendi dünya görüşleri, mevcut kaosun içinde bulundukları konumun önemini düşünmeleri açısından onlara yardımcı olacaktır. Biz ne dersek diyelim onlar bu maçı kendilerinden ziyade başkaları için oynayacaklarını biliyorlar. Paris’i yasa boğan katliamdan, stadyumda kendilerini destekleyen yüzlerce taraftarın ölümle burun buruna gelmesinden dört gün sonra Wembley’de futbol oynamanın bir anlamı var.
Cuma gününden sonra sporun hayatımızda ve ulusumuzda işgal ettiği yere dair yapılan tartışmaların zemini kaymış durumda. Önceden futbol dışında kalan unsurların nazarında, futbolun neyi temsil ettiğini sorgulardık. Toplumsal bağları güçlendiren, sembolik değere sahip popüler bir gösteri olan bu oyuna saldırılmasının ardından, bahsettiğimiz tüm futbol dışı unsurların da içinde yer alıyor artık futbol. Eskiden olsa bu tür faciaların gölgesinde böyle bir maçı oynamak saçma görünebilirdi; ancak Cuma gününden sonra saçma bir şey kalmadı, aksine şu an her şey önemli.
Matem havasının ortasında Wembley’de futbol oynamak; direnmenin, hem ulusal hem de uluslararası düzeyde birliğin, yere düşenlerin anısına ayakta kalmanın, korku dalgası estirenlere meydan okumanın bir göstergesi adeta. Nihayetinde bu futboldan başka bir şey değil; ancak bu oyunu, mağlubiyeti daim kılmamak adına oynamak gerek.
Çeviri: Doruk Leloğlu (@dorukleloglu)
