Maçın bitiminde sahada olup bitenden apayrı bir hikaye ortaya çıkmış olması, bir bakıma sürpriz sayılmazdı. Courtois’nın kırmızı kart gördüğü, Chelsea’nin rakibe 17 şut imkanı tanıdığı bir karşılaşmanın ardından hedef tahtasına Doktor Carneiro’nun oturtulması, alışılageldik Mourinho reflekslerinden biri gibi görünüyordu. Her ne kadar büyük ölçüde hayal ürünü hikayeler barındırsa da, onun akıl oyunları üzerine The Dark Side of Jose Mourinho adlı bir kitap dahi yazılmış, bol olaylı geçen on senenin sonunda, Mourinho’nun saha kenarındaki tuhaflıklarını veya maç sonu memnuniyetsizliklerini artık dikkate değer bulmamaya başlamıştık. Ama bu sezon sanki farklı bir durum söz konusu ve Mourinho aşırılıkları, kendi standartlarının bile üzerinde seyrediyor. “Premier League başlayalı yalnızca üç gün oldu, ama daha şimdiden, elimizde bir sezona yetecek kadar Mourinho tartışması var” diye yazıyor Miguel Delaney.
Jose Mourinho, son bir aydır kendi takımına mesaj yollamakla meşguldü. Benitez’in eşiyle girdiği diyalog ve Wenger’le münakaşası esnasında unutulan açıklamaları arasında, Hazard’ın Ronaldo’dan daha iyi olduğu iddiası ve Falcao’nun tekrar gerçek seviyesine ulaşacağına dair meydan okuması da vardı. Sezonun başlamasına bir hafta kala verdiği röportajda ise, “Diğer kulüpler derhal daha iyiye gidecekler, çünkü çok kaliteli oyuncular transfer ettiler” diyordu. “Başarılı olmak için, kendimizi geliştirmeliyiz. Ben daha iyi bir menajer olmalıyım. Oyuncular ve sağlık departmanımız daha iyi olmalı. Hepimiz daha iyi olmalıyız.”
Mourinho’nun artan öfkesinin altında yatan neden bu olabilir. Geçtiğimiz sezonun aksine, birincil transfer hedeflerinin hiçbirinde, önce Griezmann’da ve şimdi de Stones’ta, başarıya ulaşmış değiller, kadro içindense istedikleri geri dönüşü alamamış gözüküyorlar. Community Shield’da sahanın en kötüsü Azpilicueta ikinci yarıda oyundan çıkmak zorunda kalmıştı, Swansea maçında ise belki de Ivanovic’in Chelsea formasıyla en kötü performansına tanıklık ettik. Ama bu resimde, yani daha iyi olamayanlar arasında, Eva Carneiro ve Jon Fearn yoktu. Şu ana kadar okuduklarım arasında da Mourinho’ya hak veren bir kişiye bile rastlamadım.
Görüntüler tekrar izlendiğinde, hakem Michael Oliver’ın iki kez kulübeye işaret ederek doktor Carneiro ve fizyoterapist Fearn’ü saha içine davet ettiği görülüyor. General Medical Council yönetmelikleri gereğince, menajerinizin onayı olmasa dahi, elbette ki sporcu sağlığını ön planda tutmak ve hakem talep ettiği vakit, görevinizi yapmakla yükümlü durumdasınız. Bu yüzden, aslında tartışma başlamadan bitmiş olmalıydı. Mourinho ise maç sonunda sağlık departmanının ‘oyundan anlamamasından’ şikayet ediyor ve Hazard’ın bir sakatlık problemi yaşamadığından ’emin olduğunu’ söylüyordu. Ona göre, Hazard o an sadece yorgundu ve küçük bir darbe almıştı, ama sahaya giren sağlık ekibi, rakibin kontra atağını ancak sekiz kişi savunabilmelerine sebep olmuştu. Tüm bunlar 90. dakikadan sonra, uzatma anlarında geliştiğine göre, Mourinho sanırım ister istemez, Hazard’ın rol yaptığını ve Carneiro’nun bunu anlaması gerektiğini söylemek istiyor. Ne menajer ama.
Yine o uzun sezonlardan biri olacak gibi. Hele ki şampiyonluk yarışına Louis van Gaal de dahil olursa, ne tip demeçlerin çıkabileceğini hayal dahi edemiyorum.
