2017 Tour of the Alps’in ilk etabı yarışın tamamı gibi dağlıktı. Finişe dört kilometre kala Team Sky’ın lideri Geraint Thomas atak yaptı. Peşinden AG2R La Mondiale’in İtalyan tırmanışçısı Domenico Pozzovivo geldi. Lakin arkalarındaki büyük grup kopmamıştı. Artık son kilometreye girilmiş, herkesin birbirine yakın olduğu parkurda kimin kazanacağı büyük bir merak konusu olmuştu. Derken FDJ’nin Fransız lideri Thibaut Pinot atağını yaptı. Peşinde genç İtalyan Davide Formolo vardı. Ama günün sonunda ellerini havaya kaldırararak zaferini kutlayan isim, bütün bu atakları takip eden ve en sonda, müthiş bir zamanlamayla hamlesini yapan Michele Scarponi oldu. 37 yaşındaki isim, Fabio Aru’nun sakatlığı nedeniyle 2017 İtalya Turu’nda Astana’nın lideri olacaktı ve 100. Giro’dan evvel kendisi adına yılın ilk galibiyetini almıştı. Elbette bu yaşında hâlâ yüksek seviyede olmasına şaşırılıyordu ama daha da önemlisi kendisinden 10 yaş genç olan bu kadar kaliteli bisikletçinin arasından sıyrılmasıydı. Scarponi ellerini havaya kaldırıyordu ve gülümseyerek zaferini kutluyordu.
O an fark edemedik ama bu, Michele Scarponi’nin kariyerinin son zaferi oldu. Tour of the Alps’i genel klasman dördüncüsü olarak bitiren İtalyan bisikletçi, bu sabah Filottrano yakınlarında antrenman yaparken kendisine çarpan bir kamyon nedeniyle hayatını kaybetti. İtalyan medyasının haberlerine göre, Tour of the Alps sonrası dün akşamı evine dönmüş, geceyi karısı ve iki çocuğuyla birlikte geçirmişti. Bu sabah kısa bir antrenman yapmak için dışarı çıkmış, dönüşte de bu trajik kazanın kurbanı olmuştu. Yine aynı satırlardan öğrendiğimiz kadarıyla, kamyon şöförü onu görmemişti ve Michele Scarponi için her şey böyle sona ermişti.
Acı haber önce La Gazetta Dello Sport’a yansıdı. Arkasından da bütün bisiklet dünyası İtalyan isme ağıt yakmaya başladı. Astana, bu trajediden sonra bir şeyler yazmanın bir hayli zor olduğunu belirtirken Scarponi’nin takımın özel köşe taşlarından biri olduğunu ifade etti. Bu alanda yalnız değillerdi, herkes şok olmuştu. Vincenzo Nibali’den Fabio Aru’ya birçok isim Scarponi’ye veda mesajlarını yayımladı; herkes onun ne kadar sempatik, güler yüzlü, pozitif bir adam olduğundan bahsetti. Pelotondaki birçok bisikletçi ona dair anılarını paylaşıyor, her anıdan bu kaybın ne kadar değerli ve yeri doldurulamaz olduğu anlaşılıyordu.
Pelotonda olmayan bizler için de Scarponi, asla emekli olmayacağını düşündüğümüz tecrübeli bir bisikletçiydi. Çok iyi İngilizce konuşmuyordu, bu yüzden onu yakından tanımamıza olanak veren çok fazla röportajını okumamıştık ama son yıllarda sosyal medya hesabı sayesinde insani tarafını da keşfetmiştik. Scarponi, papağanı Frankie ile antrenman yapıyor; bu sürüşleri de Twitter’dan paylaşıyordu. En son fotoğrafında ise çocukları vardı. Tour of the Alps dönüşü iki küçük çocuğuna da bisiklet mayosu giydirmiş, sonra onları sırtına alarak bu unutulmaz kareyi çekmişti. İlk bakışta bir hayli eğlenceli olan bu fotoğraf, bugün itibariyle ise insanı baktıkça kahreden bir poza dönüştü.
2002 yılında profesyonel olan Michele Scarponi, bisiklet kariyerinin büyük bölümünü başkaları adına çalışarak geçirdi ve hep sıkı bir dağ domestiği oldu. Alberto Contador’dan Vincenzo Nibali’ye, Roberto Heras’tan Fabio Aru’ya kadar birçok tırmanışçı, Scarponi’nin azminden ve yeteneğinden faydalandı. Geçen yıl, 36 yaşındayken de bu özelliğini sürdürdü, Vincenzo Nibali’nin 2016 İtalya Turu zaferinde büyük pay sahibi oldu. Ama buna rağmen bütün kariyeri geri planda geçmedi, 2011’de spot ışıkları Scarponi’nin de üzerine üzerine çevrildi. Alberto Contador’un doping cezası yüzünden kaybettiği 2011 İtalya Turu Scarponi’nin oldu, İtalyan bisikletçi uzun ve olaylı kariyerini bir pembe mayoyla taçlandırmayı da başardı.
Hep Orada
Michele Scarponi’nin kariyerini olaylı yapan şey elbette bir zamanlar onun da adının dopingle adının anılmasıydı O da pelotonu sarsan Puerto Operasyonu’nun bir parçası olmuş, İspanyol doktor Efemiano Fuentes’in müşteri listesinde Zapatero (bazen de Il Presidente) kod adıyla yer almıştı. 18 aylık cezası sonrası dönmüş, 2009’da Tirreno-Adriatico’yu kazanmıştı. Katalonya Turu ve Giro del Trentino zaferleri de bulunan Scarponi, İtalya Turu’nda 2011’deki şampiyonluğu dışında üç kere dördüncülük elde etmiş, kendi jenerasyonun en önemli İtalyan bisikletçilerinden biri olduğunu kanıtlamıştı. Stil olarak klasik bir İtalyandı; selesinden çok kalkmaz, ağır ağır çevirmeyi tercih ederdi. En zorlu dağ etaplarında onu bu tarzıyla pelotonun önünde görmeye çok alışmış, bir noktadan sonra herhalde asla bisikleti bırakmayacağını, her zaman orada olduğunu düşünmeye başlamıştık.
Her şeyin sonuna dönelim. “Neden bu kadar şaşırdınız?” demişti bir çalışma arkadaşım. Tour of the Alps’in ilk etabını Socrates ofisinde izliyorduk. Ekranda Eurosport Türkiye açıktı ve Berkem Ceylan ile Sarper Günsal son derece mutlu bir şekilde Michele Scarponi’nin zaferini anlatıyordu. Yanıma döndüm ve Scarponi’yi birkaç kelime ile anlatmaya çalıştım. Şaşkındık çünkü burada hâlâ olması bile takdir konusuyken o kazanmaya, yarış sonlarında mikrofonlara gülümseyerek açıklama yapmayı sürdürüyordu. Şaşkındık çünkü 2017 İtalya Turu yaklaşıyordu ve benzer bir senaryoyu orada görebilme ihtimali vardı.
Yanılmışız. Beş gün sonra, yarışlar ve spor karşılaşmaları için sık sık sarf ettiğimiz ama asla gerçek anlamıyla hissetmediğimiz duyguları yaşıyoruz. Gerçekten şaşırdık, şok olduk, sarsıldık. Bir kez daha günlük meşgalelerin, kavgaların, dert ve tasaların ortasında hayat bize esas önemli olan şeyin ne olduğunu gösterdi. Evet, ölümün anidenliği karşısında yapacak hiçbir şeyimiz yok. Michele Scarponi’nin kariyerine, hayatına, gülümsemesine, eski yarışlarına bakarken bunu yeniden fark ediyoruz. Bir saniye sonra her şey bitebilir; aniden, birdenbire.
