Maraton sonrası odaklanma gerçekten zor ve bu zorluk etkilerini göstermeye başladı. Şahsen benim koşu mesafelerim çok düştü ve sadece 4:30 temponun altında yorulmadan tamamlayıp eziyet çekmeyeceğim mesafeleri seçmeye çalışıyorum. Artık işleri ağırdan alıp biraz daha genel fitness seviyemi koruma programına başladım. Kış aylarında antrenman yapmak cidden zor. Neyse ki kendime yeni heyecanlar yaratma konusunda azimliyim. İlk hedef Geyik Koşusu!
13 Aralık’ta yapılacak Geyik Koşusu’nda 14K koşacağım. Yarış mesafesini seçerken yine ihtiyatlı davrandım, 14K beni çok hırpalamaz diye düşünüyorum. Tabii Geyik Koşusu denince hem zemine hem de havaya uygun malzeme sahibi olmadığım aklıma gelmedi. Bu da demek oluyordu ki, cepler yine hafifleyecek!
Çeşitli mağazaları ve internet sitelerini araştırdıktan sonra mecburi alışverişe başladım ve bir kez daha anladım ki koşu bile ucuz bir spor değil. Tabii ki her malzemeyi 1. sınıf almak şart değil ancak özellikle sakatlanmanıza sebep olabilecek ürünleri kaliteli seçmeniz lazım. Bunların başında da ayakkabı geliyor.
En son koşu ayakkabımı hemen New York faciası sonrasında almıştım. Ayağımı ölçüp biçtiler ve doğru ayakkabıyı seçtiler. O dönem Amerika’dan aldığım ayakkabı Türkiye’de satışa sunulduğunda neredeyse aldığım fiyattan yüzde 55 daha pahalıydı. Bir de Amerika’nın kişi başına düşen milli geliri aklıma geldi ve bir kez daha “Vay halimize” dedim…
Ülkemizde son dönem açılan butik spor dükkanları ilginç bir ürün yelpazesi sunuyor. Fakat, gel gelelim, bu yelpaze ya da dükkan çeşitliliği yine yetersiz. Rekabetin düşük olması ister istemez fiyatların da serbest kalmasını ve kar amacı güden tarafın emellerine ulaşmasını sağlıyor. Siyasal iktisat teorisinin gözde oyuncularından “Görünmez El” burada görevini layıkıyla yerine getiriyor. (Not: Maradona bir iktisatçı, görünmez el de tanrının eli değildir)
Adam Smith mağdurları olarak bakarsak Dünya Bankası’nın 2014 rakamlarına göre dünyada kişi başına düşen Gayrisafi Milli Hasıla olarak ilk 50’nin dışındayız. Bu neden mi önemli? Çünkü Big Mac endeksi gibi bir endeks yaparsak, aynı fiyat üzerinden ben ortalama aylık gelirimin yüzde 22’sini bir ayakkabıya verirken bir Norveç vatandaşı yüzde 2.2’sini veriyor. Kaldı ki zaten bu hesap aynı fiyat üzerinden yapılıyor, bir de bunun üzerine Türkiye marjı eklenince benim ayırmam gereken oran yüzde 35’i buluyor. Bu rakamla alınabilecek temel ihtiyaç malzemelerini de sıralayarak sizi üzmek istemem…
Tabii iş ayakkabı almakla da bitmiyor. Basit bir saat, yazlık kışlık bir set kıyafet derken en kötü ihtimalle yıllık gelirin 12’de 1’ini koşu malzemelerine harcamış oluyoruz. Bizim gibi önceliği spor olmayan ülkeler için bunun ciddi bir oran olduğunu söyleyelim.
Tekstilin bu kadar gelişmiş olduğu ülkemizde, yaşadığımız dram hoş değil tabii. Yine de en büyük sıkıntı çeşidin ve satış noktalarının az olması. Öte yandan da sistem tavuk-yumurta ilişkisi gibi, talep mi arzı doğuracak, yoksa arz mı talebi? Özellikle geçmişi olmayan spor malzemesi sektörü için kısa vadede çözülebilecek bir denklem değil.
Sadede gelecek olursak, yine makul bir fiyata, suni indirimi de yakalayarak ‘trail’ ayakkabılarımı aldım. Şimdiden, yaptığım bu alımın vicdani sorumluluğuyla, kış boyunca haftada bir ‘trail’ koşmayı kafama koydum. Umarım yarışta beni yarı yolda bırakmazlar. Kim bilir belki ilerleyen dönemde ürün testlerimizi de yayınlarız.
*Vodafone İstanbul Maratonu ile ilgili detaylı bilgi için buradan.
Can Demirel, Güney Amerika’nın Kuzey karakterli soğuk insanı. Plaza, tarla ve oteller üçgeninde göçebe spor hayatı deniyor. Kısıtlı zamanda yapılan egzersizlerden maksimum verim almak üzerine deneysel çalışmalarda bulunuyor, kobay olarak kendini kullanıyor. 1993 yılında başladığı spor hayatında yüzme, yelken, Amerikan futbolu ve triatlonla gerçekten uğraşmış olup şimdilerde mevsimine göre spor seçiyor. Strava profili için tıklayabilirsin
