1987’nin Ekim ayında bir asistan olarak Chicago Bulls’un koç ekibine katıldım. Ekip, 37 yaşındaki genç baş antrenör Doug Collins, Tex Winter, Johnny Bach ve benden oluşuyordu. ‘Yaşlı’ koçlar kamplarda ve sezon öncesi maçlarda takımla kalırken ben yollara düşüp ligde scouting yapmak için tutulmuştum. Tex Winter, genel menajer Jerry Krause’nin uzun yıllardır yakın arkadaşıydı ve Jerry’ye göre ‘koçun koçu’ olması için takımlaydı. Johnny Bach, 1972 Olimpiyatları’nda Doug Collins’in Olimpiyat takımının koç ekibindeydi. Bach, Doğu Yakası oyunu hakkında çok bilgiliydi ve harika hikayeler anlatabilirdi. O büyüleyici ve enerjikti – bir vaiz. Öte yandan Winter ise Batı Yakası oyununu iyi bilir ve oyunun tüm eğitmenlerini tanırdı. Tex, boş günlerde gece 10’da yatağa giderken Johnny barda kalır ve gece saatlerine kadar hikayeler anlatırdı. Tex oyun ve onun nasıl oynanması gerektiği üzerine dogmatikken John ise “Haydi şu dişe diş tartışmalar başlasın” düşüncesindeydi. 2 yıl boyunca onların öğrencisiydim. NBA oyununu bildiğimi düşünürdüm, ki biliyordum, ama basketbol oyununun tarihini bilmiyordum.
Johnny Bach ve benim işimiz sıradaki rakipler hakkındaki maç önü videolarını hazırlamaktı. Bu video kaydediciler sıradaki rakiplerin maç videolarını kesip yapıştırarak 7-10 dakika civarına sığdırmamızı sağlıyordu. Kendi editlerimizin, ötekininkini alt etmesi için rekabet ederdik. Johnny kendi videolarını, düşmanı yok etmeyi temsil etmesi adına tüfek kabzası üzerine koyduğu bir maça asıyla bitirirdi. 2. Dünya Savaşı terminolojisiyle konuşurdu. Benim jenerasyonum Vietnam meselesini protesto etmişti ve ben kendi videolarımı Jimmy Hendrix’in Woodstock’un sonundaki marşıyla ya da Talking Heads’den Stop Making Sense’i ile bitirirdim. Bir gün, John MKE Bucks hakkında bir video hazırlıyordu ve beni video makinesinin başına çağırdı. “Şuna bak” dedi. “Del Harris, Horst Pinholster’ın “Pinwheel” hücumunu kullanmaya başladı.” John Bach savunma yapmak istediğinde elinizden fazla bir şey gelmezdi. Bulls’un koçu olduğumda Tex’in hücum koordinatörü olduğu bilinir ama John’u defansif koordinatör görevine getirdiğimi fazla insan bilmez. O Bulls takımı ilk yıllarında Pippen, Jordan ve Grant’in önderliğinde defansta geçit vermezdi. Tam saha baskının yanında diğer takımları zorlayan üç farklı baskı savunmamız daha vardı. Üç şampiyonluk kazanan o takımın defansif gurusuydu John.
Johnny Bach’ın bir de ikiz kardeşi vardı. Kardeşini İkinci Dünya Savaşı sırasında kaybetti. Pasifikte gittiği bir görevden dönemedi. John da kardeşinin pilot lisansını aldı ve onun apoletlerini bileklik olarak taşıdı. Uçmayı çok seviyordu. Sezon öncesi bir hazırlık maçı için takım Pittsburg’dayken John bütün öğleden sonra ortalarda yoktu, yeni yerler keşfetmekten vazgeçemiyordu. O geceki maçta gömleğini çıkardı ve göğsündeki kartal dövmesini onurla sergiledi. Bu akşam onu ve onun kendine has kişiliğini düşüneceğim, özellikle de bir deplasman maçından sonraki mottosunu. “Ne demek yoruldum? Şimdi yorgun olamazsın, mezarda uyuyabilirsin zaten.” Rahat uyu Johnny.
My tribute to Johnny Bach…RIP pic.twitter.com/wapSO2Jui6
— Phil Jackson (@PhilJackson11) January 19, 2016
