*Bu yazının orijinali, Richard Moore imzasıyla the Scotsman’da yayımlandı.
Yakın zamanda gösterime giren Time Trial (Zamana Karşı) filminin bir sahnesinde David Millar, sezon başında İtalya’daki tek etaplık bir yarışta Geraint Thomas ile yan yana gözüküyor. Kariyerinin son yılında olan Millar, genç bisikletçilerin yarışma şeklinden ve saygı yoksunu olduklarından, mesafeden ve soğuktan Thomas’a dem vuruyor. Başka bir sahnede ise “iki yüz aptalın yolda bir yer bulabilmek için yarışmasının” saf anlamsızlığından bahsediyor.
Thomas, arada ona doğru dönüp kafasını sallıyor; fakat pedalı hafifçe çevirirken ve yarış çizgisinde ilerlerken ağzından tek bir kelime çıkmıyor. Bu sahne, Millar’ın kariyerinin son zamanlarında yaşadığı varoluşsal krizini yansıtırken, Thomas’ın sahip olduğu karakteri de özetler nitelikte. Thomas’ın başınıza adeta bela olduğu bir durumu canlandırmak mümkün değil. Anlaşması kolay kişiliği, onun için hem saklanma hem de yardım anlamına geliyor.
Şu anda başka bir takım için çalışan, Team Sky’ın eski beslenme uzmanlarından Nigel Mitchell, “Geraint’ın en önemli meziyeti ona verilen emirleri eksiksiz olarak yapmasıdır” sözleriyle onu anlatıyor.
Sahip olduğu bu meziyet, onun arka planda kalmasını da sağladı. Hafta içinde Mitchell’ın ifade ettiği bir diğer şey ise yıllar boyunca katıldığı sayısız yarış için Thomas’ın istatistiklerine bakıldığında takım içindeki herkesten fazla çalıştığı; fakat daima başkalarına yardım görevinde olması. Tour de France için Chris Froome’a yardım etmesi gibi…
Bu sene için işlerin Thomas adına değişmesini sağlayan iki olay gerçekleşti. Birisi, Froome’un geçtiğimiz sene katıldığı ve kazandığı Vuelta’da ortaya çıkan salbütamol dosyası. Tour de France’ın hemen öncesinde bütün suçlamalardan aklanmasına rağmen Froome’un unvanını koruyabilecek durumda olup olmaması üzerine bir netliğin bulunmaması, Thomas’ın takım lideri olma ihtimali üzerine bütün yıl boyunca hazırlanmasını sağladı. Tenerife’de her biri iki haftalık olmak üzere üç defa yüksek irtifa kampına katıldı. Sezon planlamasını, Tour’un üzerine inşa etti.
Sonrasında, Vendée’deki ilk günde Froome kaza yaptı ve bir dakikaya yakın zaman kaybetti. Ertesi birkaç günde Thomas bu süreye birkaç saniye daha ekledi; yakalayabildiği bonus zamanları toplamaya çalıştı. Resmi olarak takım hiyerarşisinde bir değişiklik olmamıştı; fakat belki de Thomas aklının bir köşesinde şunun gayet farkındaydı: Froome’un önünde olduğu sürece ve özellikle de sarı mayo için hamle yapabilecek bir duruma gelirse, takım onun arkasında olacaktı. Elbette kırılmadığı sürece.
Üç hafta önce Tour başladığında, çok az insan Thomas’a potansiyel bir kazanan gözüyle bakmıştı. Sky, Froome’un beşinci sarı mayosunu kazanması için kurduğu takımda, Thomas’ı yarış öncesinde “korunan” bir yarışçı olarak gösterdiğinde bu, anlamlı bir hareket yerine hoş bir jest gibi algılanmıştı.
Uygulamada, bu ifadenin anlamı, ilk hafta boyunca Thomas’ın kendisi saklaması oldu. Önceki yıllarda burada domestik görevlerini üstlenmişti; fakat ilk defa bu görevlerden uzak kaldı. Yarışın diğer adaylarına nazaran ilk haftayı kazasız, herhangi bir yaralanma veya mekanik problem yaşamadan geçirdi.
[mailerlite_form form_id=2]
İyi talihinin dağlarda devam edeceğini hayal etmek ise oldukça zordu. Thomas’ın ismi kariyeri boyunca hep kazalarla anıldı. Hatta bu yüzden takma bir adı bile vardı: Gallerli Kaza Mıknatısı.
2015’te üç haftalık bir tur boyunca iyi performans sergileyebileceğini herkese göstermek üzereydi. Alpler’deki büyük bir kazadan sıyrılmayı başarmıştı ve kalan iki dağlık etap öncesinde genel klasmanda dördüncü sırada gözüküyordu. Fakat Tour’un son Cuma gününde, Paris’e 48 saat kala, midesiyle alakalı bir sorunla güne başlamıştı. Tırmanışlarda zorlanıyordu. Gerilere düştüğünde, genel klasmanda ilk on içerisinde bitirme şansını feda edip, Froome’a ertesi gün yardım edebilecek şekilde kendisini saklamayı seçmişti.
Thomas’ın bu sene gösterdiği performans herkesi şaşkınlığa uğrattı; fakat bu, o kadar da şaşırtıcı değil.
Yabancı gazeteciler hızlıca onun hakkındaki detayları öğrenmeye çalışıyordu; fakat çok azı onun hakkında konuşabilmişti. Thomas’ın yükselişi o kadar düzenli ve görünmezdi ki, onu fark etmekten neredeyse vazgeçmiştik.
Thomas, Tour’a ilk defa 2007 yılında, 21 yaşındayken katılmıştı. Yarıştaki en genç bisikletçiydi. Bu, büyük bir hikâye olabilirdi. Fakat olmadı; çünkü Thomas, böyle istemişti. Bunun günlük bir ayakta kalış mücadelesi olduğunu; fakat o zamanlar bunun farkına varamadığını sonradan ifade edecekti. Aşırı uçlarda yaptığı tek şey, bir şeyi olduğundan daha az göstermek.
Altı yıl içinde Olimpiyatlar’da takımla beraber kazandığı iki altın madalya sonrasında, kendisini yol bisikletine adamaya karar veren Thomas, Tour’daki ilk gününde kaza yapıp, leğen bölgesindeki kemiklerden birini kırmıştı. Önceden bu sakatlığı 2010’da İtalya’da katıldığı ve elinden de sakatlık yaşadığı tek etaplık bir yarışta yaşamıştı. Kazadan birkaç gün sonra Mitchell, şişmiş elinin sıkıntılı olup olmadığını sormuştu. “Sanırım”, demişti Thomas. Sonrasında yapılan taramada, elinin de çatlamış olduğu görülecekti.
2013’te, leğen bölgesindeki kırıkla yarışa devam ederken, onun için asıl test üçüncü gündeki zamana karşı etabı olacaktı. Thomas’ın bisikletinin üzerinde durması için yardıma ihtiyaç vardı ve etabı zaman sınırı içinde bitirip bitiremeyeceği kesin değildi. Sonrasında hem etabı hem de Tour’u bitirecekti. Mitchell, onun şimdiye kadar beraber çalıştığı bisikletçiler içinde en sert olanı olduğunu belirtiyor.
15’inci sırada bitirdiği Tour de France 2015, onun üç haftalık büyük turlarda yapabileceklerine dair bazı parıltılar vermişti; fakat zaman onun için tükeniyor gibi gözüküyordu. 2016’da aynı formu yakalamakta zorlanmış, Froome’un üçüncü Tour de France zaferinde domestik rolüne geri dönmüştü. Buna rağmen, yine 15’inci sırada kendine yer bulmuştu. Oradan Olimpiyat yol yarışlarına gitmişti. Liderliği kovalamış, güçlü gözükmüştü; ta ki yine kaza yapana kadar.
Onun için “o sene” geçtiğimiz sene gibi gözüküyordu. Giro d’Italia’ya takımının lideri olarak gidecekti ve bu, onun için bir ilkti. Fakat ilk haftanın sonunda, önündeki Wilco Kelderman’ın polis motoruyla çarpışmasıyla yine bir kazaya karışacaktı. Kazada aldığı hasar, onun Giro’ya devam etmesini engelleyecekti. Giro’dan sonra Tour’a sakatlıklarından arınmış bir şekilde gelmiş, zamana karşı olan açılış etabını kazanıp sarı mayoyu üstüne geçirmişti. Alpler’deki ilk günde yine bir kazaya karışıp, köprücük kemiğini kırana kadar mayo üstünde kalacaktı.
Ve sanki bu sene, tüm bu şanssızlıkların acısı tek bir seferde çıkmış gibi gözüküyor. Aynı Thomas’ın Pazar günü Paris’te yaptığı gibi, birçok insan için Tour’u kazanmak, hayatın gidişatını değiştirecek bir olay. Fakat bu zaferin Thomas’ı değiştirmesini hayal etmek, oldukça zor.
Çeviri: Gökhan Önder Aksu
