İlk set noktalandığında, Wimbledon’un o meşhur skor tahtası, 6-1’lik Serena Williams üstünlüğünü göstermekteydi. Amerikalı yıldız, ‘Tenisin evi’nde 2014 yılında da, tıpkı geride kalanların çoğunda olduğu gibi en büyük favoriydi. Üçüncü tur maçındaki rakibi Alize Cornet, yetenekli fakat istikrar sorunları yaşayan bir isim olarak dikkat çekiyordu ve çoğu kez çimde oynamayı sevmediğinden bahsetmişti. Daha da önemlisi bir üst turda gerçekleşebilecek bir Serena Williams-Eugene Bouchard mücadelesi, çoktan konuşulmaya başlanmıştı. Yani şartlar son derece uygundu ve maç kafalarda bitmiş durumdaydı. Ancak olanlar ikinci setin ikinci oyununda oldu. Cornet servis kırmayı başardı ve maçın geri kalanında bir daha arkasına bakmadı. Bitmişti. Dünya bir numarası ve beş kez Wimbledon şampiyonu artık turnuvada değildi. Bu maçtan yaklaşık bir ay evvel Fransa Açık ikinci turunda Garbine Muguruza, onun öncesinde ise Avustralya Açık dördüncü turunda Ana Ivanovic mağlubiyetleri gelmişti Serena için. Yaşı artık 32’ydi ve her ne kadar hâlâ çok güçlü görünse de, yavaş yavaş o da zamanın laneti ile sınanıyordu. Veya biz öyle sanıyorduk.
2014 Amerika Açık, yaşanan hayal kırıklıklarının ardından Serena için tam bir gövde gösterisi gibi geçmişti. Turnuvayı, finalde Caroline Wozniacki’yi yenerek, maçlarında hiç set kaybetmeksizin kazandı ve Singapur’da düzenlenen sezon sonu şampiyonasını da cebine koydu. 1996 yılında Steffi Graf’ın yaptığını yapan ilk kişi olmuş, tüm takvim yılı boyunca, sıralamanın ilk basmağını kimseye kaptırmamıştı. Standartları öyle yüksekti ki, bu sezonu bile onun için vasat olarak niteleyebilirdik. Yol arkadaşı ve ablası Venus, artık eski formundan çok uzaktı ama sanki biri Serena’nın fren kablolarını kesmişti. Zira giderek hızlanmasının başka bir açıklaması yoktu.
Şampiyonluklarının rakipleri adına kuşkusuz en korkutucusu ise geçtiğimiz hafta sonu noktalanan Fransa Açık. Çok keskin görünmemesine, hatta oynadığı yedi maçın dört tanesinde ilk setleri kaybetmesine rağmen yine kazandı. Yarı final maçı öncesi hasta olduğu ve maçtan çekilebileceği söylentilerine rağmen yoluna devam etti. O maçta Timea Bacsinszky ilk seti alarak umutlanmış ancak hevesi kısa sürmüştü. Finalde ise Lucie Safarova’nın geri dönüş çabası yetersizdi. Oynadığı en iyi turnuva ve belki en iyi maçlardan biriydi. Hem de topraktı ama yine de olduramamıştı. Karşısında en az sevdiği zeminde bile üç Grand Slam kazanabilen bir efsane vardı. Safarova çok iyi öğrenmişti ki bazen sadece alkışlayan olabilirsiniz.
Margaret Court tam 24, Steffi Graf ise 22 Grand Slam şampiyonluğuna sahip. Bu rekorların tehdit edilebilirliği yakın bir zamana kadar sorgulanamıyordu. En azından 2010-2012 arası, yani Serena artık ayağını gazdan çekmiş gibi görünürken… 2012 yılında Patrick Mouratoglou’nun hayatına girmesi ise onun için her anlamda bir dönüm noktası oldu. Birlikte tam yedi Grand Slam şampiyonluğuna imza attılar ve tenisin ‘titan’larının rekorları, en azından ufukta göründü. Oraya ulaşıp ulaşamayacaklarını ise zaman ve çaresiz rakiplerinin direnci belirleyecek.
28 Haziran 2014’te, Alize Cornet bile yaptığına inanamamıştı ve sonuna kadar haklıydı. Serena o gün bir Grand Slam maçındaki son mağlubiyetini almıştı. 11 ay sonra, 2015 Fransa Açık’ın noktalanması ile birlikte ise arka arkaya üç büyük şampiyonluk gelmiş oldu.Temmuz’da Wimbledon kupasını kaldırabileceğini tahmin edebilmek için müneccim olmaya gerek yok. 2002 Fransa Açık’ta başlayıp, 2003 Avustralya Açık zaferi ile sonlanan ve literatüre ‘Serena Slam’ diye geçen başarı yeniden ihtimal dahilinde. Başaramadığı az miktardaki şeyden biri olan takvim yılı Grand Slam’i ise, sezonun ilk yarısı biterken hâlâ ulaşılabilirliğini koruyor. Bu saydığımız ihtimâllerin gerçekleşip gerçekleşmemesi onun büyüklüğünden hiçbir şey götürmeyecek. Tek merak ettiğimiz ise bu spor efsanesinin defterinde artık ne kadar başarıya yer kaldığı.
