Türkiye’de Anadolu Efes ve Tofaş’ta görev yapan, Yunanistan Milli Takımı’nın eski koçu Ilias Zouros, Nova Sports‘un yorumcusu olarak Madrid’deydi.
Gelecek sezon antrenörlüğe geri dönme planları yapan Zouros, Fenerbahçe Ülker’in Euroleague performansını ve Real Madrid – Olimpiakos finalini Socrates için analiz etti.
*Röportajın tamamı gelecek aylarda Socrates Dergi’de olacak.
Fenerbahçe Ülker neyi eksik yaptı? Real Madrid’e karşı ortaya koyulan performansı nasıl değerlendirmek gerek?
Herkes Fenerbahçe Ülker’in mağlubiyetinden, “Yeterli değiller. Böyle oynanmaz” diye bahsediyor. Ben söylenilenlere katılmıyorum. İlk kez Final Four’a kalmış bir takım bu şekilde değerlendirilmez. Bence harika bir sezon geçirdiler ve adım adım ilerleyerek, çok çalışmanın ödülünü Madrid’de oynayarak aldılar.
Yunan takımları da aynı durumdaydı. İlk kez Final Four’a kalındığında, biz de karar anlarını iyi oynayamadık. Hatalar yaptık. Sonra bir kez daha geldik, yine yenildik. Ama ilerleyen dönemde o kadar çok Final Four oynadık ki hataya düşmemeyi öğrendik. Fenerbahçe Ülker’in de böyle bir evreden geçmesi gerekiyor. O yüzden kendi sahasında, kusursuz bir yüzdeyle oynayan Real Madrid’e mağlup olma hakları var. Başarısız değiller. Aksine, çok başarılılar.
Fenerbahçe Ülker’in en büyük handikapı Ricky Hickman’ın yokluğu oldu. Zira bu tür maçlarda rakip oyun kuruculara baskı yapmak, dış savunmada sertliği sağlamak zorundasınız. Hücumda da Real Madrid gibi bir makineye karşı tempoyu kontrol etmeniz şart. Obradovic’in takımı bu alanlarda eksik kaldı.
Nemanja Bjelica’yı yıprattılar. Nocioni müthiş oynadı. Mesela hepimiz hep ikinci periyottaki farkı konuşuyoruz ama savunma yönünden de çok konsantre bir takım vardı sahada. Fenerbahçe’nin böyle bir takıma karşı, bu denli büyük farklarla geriye düştükten sonra mücadele etmesi çok pozitif. Oyunu dengeye getirdiler, skoru da eşitlemek üzerelerdi. Sergio Llull o bölümde üst üste beş sayı bulmasaydı belki de Fenerbahçe Ülker geri dönecekti.
En nihayetinde bu karşılaşmayı Türk basketbolu adına büyük bir ilerleme olarak görüyorum. Yunanistan nasıl her sene Olimpiakos ve Panathinaikos gibi Euroleague’i kazanma ihtimali bulunan iki takım ortaya çıkarıyordu, Türkiye de o yolda ilerliyor. Ivkovic’in genç oyunculara dayalı sistemi Efes’i de gelecek sezonla beraber bu listeye ekleyecek. Buradan geriye dönüş yok. Sadece ileri gidebilirsiniz.
Real Madrid – Olimpiakos finaline dair düşünceleriniz ne?
İki farklı takım. Birbirlerine tam anlamıyla tezat oluşturuyorlar. Real Madrid çok iyi bir hücum takımı, Olimpiakos savunma faktörünü ön plana koyarak başarı elde ediyor. Biri 5-5 hücum ediyor, öbürü 2-3 pasla sahayı kat edip skor bulma uğraşında.
Olimpiakos’un avantajı, finalin farkını bilen oyunculardan kurulu olması. Yunanistan’da altyapılardan beri savaşmayı ve asla pes etmemeyi öğrenen oyuncular, takımın iskeletini oluşturuyor. Güçlü karaktere sahipler. Bunun da avantajını kullanacaklardır çünkü Real Madrid büyük bir baskı hissediyor. Futbol takımının, Juventus’a karşı Şampiyonlar Ligi’nde kaybettiği yarı final de bu baskıyı iyice artırdı. Euroleague’de son iyi yıldaki final tecrübelerinden sonra yine buradalar. “Artık bu son şans” demek istemiyorum ama sanki ona yakın bir durum var ortada. Kazanmak zorundalar.
Vassilis Spanoulis’in antrenörlüğünü yapmak nasıl bir duygu?
Aslında Vassilis’in çok büyük bir sırrı yok. Antrenmanlarda diğer tüm oyunculardan daha fazla çalıştığını söyleyebilirim. Herkesin bildiği gibi, doğuştan gelen liderlik vasıflarına sahip. CSKA maçında bir kez daha gördünüz, kötü bir maç oynuyor olabilir. İlk yarıda şutları girmemiştir. Problem değil. Son dakikada, o son anda topu kaldırıp atar ve kazanırsınız. Ona sahip olmak büyük lüks. Yani bakın, Euroleague’in en yüksek bütçeli takımı bir kez daha evine dönüyor.
