2013, sakatlanarak yarışı bırakmak zorunda kaldığı 2014, 2015 ve ardından 2016. Chris Froome, son dört yıldaki üçüncü Fransa Turu zaferini, tartışmasız şekilde elde etti. Sarı mayoyu ilk aldığı günden sonra bırakmadığı gibi, rakiplerinin yanına yaklaşmasına da hiç izin vermedi. Son iki yılda olduğu üzere yokuşlarda büyük ataklar yapmadı belki ama, süre çalabileceği her anı değerlendirdi. Başta Wouter Poels olmak üzere takımından aldığı destekse görülmeye değerdi. Kenya doğumlu Britanyalı, bisiklet dünyasının en prestijli yarışını kazanma konusunda artık Greg LeMond, Louison Bobet ve Philippe Thys’in yer aldığı prestijli bir listede. Muhtemelen, Jacques Anquetil, Eddy Merckx, Bernard Hinault ve Miguel Indurrain’in paylaştığı beş defa sarı mayoyu alma rekoruna ortak olmak ya da onları geçmek istiyor. Bu yolda Tur’u biraz sıkıcı hâle getirmiş olabilir. Ancak bunu değiştirmek için de elinden geleni yapıyor. İnişler, ataklar ve koşu… Froome 2016 zaferini, bu anlar üzerine kurdu. Biz de arasında zamana karşı performanslarının yer bulamadığı o anlara bakıyoruz.
12 Haziran: Dauphine
İstatistiğe sıkı sıkı inananlar için Chris Froome, Fransa Turu’nu daha 12 Haziran’da kazanmıştı. Tur öncesinde Alpler’i ziyaret eden önemli hazırlık yarışlarından Criterium du Dauphine’yi daha önce 2013 ve 2015’te alan Froome’u, o senelerde Tur’da da zirveye çıkarken görmüştük. Senaryo bir kez daha aynı oldu. Daha önce Merckx, Ocana, Hinault gibi efsanelerin yaptığını Froome üçüncü defa gerçekleştirdi.
9 Temmuz: Pedalları çevir
Fransa Turu’nun genel klasman iddialısı isimler için rölantide geçmesi beklenen ilk haftası, beklendiği şekilde devam ediyordu. Bagneres-de-Luchon’da bitecek sekizinci etap da, ilk atakları yapmak için uygun bir nokta değildi. Froome ise farklı düşünüyordu. Yenilmez gibi gözüken yapısıyla, kimilerine göre yarışı sıkıcı bir hâle getiren Britanyalı, Col de Peyresourde’un inişinde atak yaptı. Yalnızca hızlıca şekilde inmiyor, alışılmadık şekilde inerken pedallara da asılıyordu. Belki de bir yıl boyunca uğrana çalıştığı şey için aldığı, kimilerine göre ‘gereksiz’ kendine göreyse ‘hesaplanmış’ risk pahalıya mal olabilirdi. Froome o gün yalnızca 13 saniye kazanmamıştı. Kendisine bakış da yavaş yavaş değişiyordu.
Well I don’t think either of us expected it to end like this today #TDF #TDF2016 #MaillotJaune #MaillotVert pic.twitter.com/LefFdBHMt2
— Chris Froome (@chrisfroome) July 13, 2016
13 Temmuz: Son 10
Froome’un üzerindeki algıyı değiştiren ikinci gün, Mont Ventoux’nun hemen öncesinde Montpellier’de sonlanacak sprint etabıydı. Kimse sürpriz beklemezken, son 10 kilometrede Peter Sagan kuvvetli rüzgarı da kullanarak atak yaptı. Yalnızca saniyeler içerisinde Chris Froome da peşinde takılmıştı. Bu sefer hesaplama yoktu, içgüdüler öndeydi. İkili finişe birlikte geldi, Froome zaman bonuslarıyla liderliğini bir kez daha beklenmeyen yolla artırdı.
https://www.youtube.com/watch?v=ZVveYMkc420
14 Temmuz: Koş Froome koş
Fransa Turu’nun etapları açıklandığı gün çoğu kişi takvimlerinde 14 Temmuz’u işaretlemişti. Fransa’nın bağımsızlığını müjdeleyen Bastille Günü’nde, yarış tarihinin en önemli zirvelerinden Mont Ventoux’nun çıkılacağı belli olmuş, etaptan bir gün önce zirvedeki çok kuvvetli rüzgarlar sebebiyle finişin yaklaşık 6 kilometre aşağı alındı bilgisi bile birçoklarının keyfini kaçırmamıştı. Finiş yalnız ve sıcak zirve yerine, ağaçların sıralandığı Chalet Reynard’da yapılacaktı.
Gün beklendiği gibi başladı, yolda Chris Froome’un sadık yardımcılarından Ian Stannard bir kaza yaptı. Bunun üzerine tüm Sky takımı pelotonun önüne geldi, Froome yarışı yavaşlatmak için ihtiyaç molası verdi. Bisikletin yazılı olmayan kuralları arasındaki, ‘sarı mayoya saygı’ maddesini kendi lehine çevirmiş, arkadaşının ön tarafa yetişmesini sağlamıştı. Ancak bu çok eleştirilen hamle, 12. etabın en çok konuşulan şeyi olmayacaktı.
Zirveye gelinirken, etap kazananının Thomas De Gent olacağı belirlendiğinde başka bir savaş başladı. Chris Froome, Richie Porte ve Bauke Mollema ile birlikte atağa kalkmıştı. Sonra yoğun kalabalık önlerindeki motosikletin durmasına yol açtı. Üçü birden, bir anda yerde kalmışlardı. Froome’un bisikleti ezilmişti ve binilmeyecek durumdaydı. O da aklına gelen ilk şeyi yaptı ve koştu. Finişe doğru, sarı mayosunu kaybetmemek için koştu. Daha sonra nötral yardım aracından bir bisiklet alsa bile, ayakkabıları buna uymadı. Froome, belki de yarışı kazandıracak atağı yaparken etabı kendisiyle kaza yapan Mollema, Porte ve daha da önemlisi Nairo Quintana’nın gerisinde tamamladı. Jüri kararıyla birlikte Froome’a, Mollema’nın zamanı verildiğinde sarı mayodaki farkını 47 saniyeye çıkarmıştı.
Etap sonrasında takım arkadaşı Geraint Thomas, Froome için “O bir Kenyalı, o yüzden koşması doğal” demişti. Sky projesinin en kritik isimlerinden Dave Brailsford da bisikletçilerini Paris Maratonu’na getirmeyi düşündüklerinden bahsediyordu. Herkes olaya bu kadar mizahi yaklaşmamıştı, karardan memnun kalmayan çok kişi vardı. Ancak Froome, sarı mayosu uğruna neler yapabileceğini insanca gösterme fırsatı bulmuştu.
22 Temmuz: Beyaz çizgiler
Tüm o koşu olayı ve sonrasında Froome artık zafere çok yakın. Tur’un sondan bir önceki dağlık etabındayız. Elinde tuttuğu 4 dakika üzerindeki fark Froome’a muhtemelen yarışı getirecek. Gün başında yağmur yağacağını söyleyen hava tahminlerinin doğruluğu etabın sonuna yaklaşırken kanıtlanıyor. Islak yollar aynı zamanda çok da heyecanlı olmayan günü hareketlendirmişti. Ve Froome zirve finişine giden yola başlamadan düştü. Yeni asfaltlanan yollarda yeni çekilmiş çizgilerden giden Froome, kendini yerde buldu. Bisikleti bir kez daha kullanmaya elverişsiz hâldeydi. Arkasındaki Geraint Thomas’ı bekledi, fiziksel yapısına uygun olduğu için onun bisikletini aldı.
Önce öne yetişmiş, sonra da gücünü bir kez daha kanıtlamıştı. Froome, 19. etapla birlikte, kendinin olmayan bir bisikletle, kazanmaya giden son adımları atmıştı. Bu sefer dağlarda yapılan ataklar yoktu. Zamana karşı günlerinde yine büyük farklar yaratmıştı ama asıl atakları beklenmedik günlerde gelmişti. Sonunda yarışı bir kez daha kazanıp “Tur artık hep böyle mi olacak?” sorularını sordursa da Froome artık daha sempatikti…
