*David Hurwitz’in The Cauldron’da yayımlanan yazısının aslına buradan ulaşabilirsiniz.
Temel fizik, Golden State Warriors’ın rekorları altüst eden performansını açıklamaya yardımcı oluyor. Doğa kanunlarından üç ana şekilde faydalanıyorlar ve bu da şu ana kadar hiçbir takımın yapamadığı gibi ligi domine etmelerine imkân tanırken, öte yandan akıcı oyun tarzları, basketbolun keyifle ötesine geçiyor.
Curry şutun fiziğini yeniden yaratıyor
Jerry West’ten bu yana klasik şutörler hep benzer şekilde şut attılar. Yükselir, kollarını başlarının üstüne uzatır ve mümkün olan en tepe noktada topu ellerinden çıkarırlardı. Warriors’dan Klay Thompson, bunu saf bir eski tip şutörün yapabileceği en mükemmel şekilde yapıyor. Arka alanı tüm zamanların en iyi şutörüyle paylaşan Klay, aynı zamanda tarihin en iyi şutör arka alanının diğer yarısını oluşturuyor.
Şu sıralar sıkça ‘Tüm zamanların en iyi şutörü’ olarak bahsedilen Steph Curry ise şutu başka türlü atıyor. O yeni bir türün temsilcisi. Aslında, yeni türün vücut bulmuş hâli. Şut atmanın kurallarını yıkıp geçerken, oyunu da büyük ölçüde değiştiriyor. Curry’nin radikal şut stili başta olmak üzere üstün yetenekleri sayesinde basketbol asla eskisi gibi olmayacak…
Curry topu en üst noktadayken değil, yükselmeye devam ederken elinden çıkarıyor. Bu, ona birçok avantaj sağlıyor. Erken şut atmak, topu elden daha hızlı çıkarmasını sağlıyor. Aslında, topu elden çıkarışı o kadar göz açıp kapayınca gerçekleşiyor ki, savunmacılar blok koymaya pek de fırsat bulamıyor. İkinci konu, yükselişe geçerken güç aldığında, topu elden çıkarışını etkileyebilecek herhangi bir aksaklığın yaşanabileceği. Curry en tepe noktasında olduğundan çok daha kontrollü kalabiliyor. Bu çok maharetli bir iş. Sıra dışı temel kuvveti burada devreye giriyor, çünkü şutun arkasındaki sır, zıplayışın kendisinde saklı. 82 kilogramlık Steph Curry’nin, deadlift hareketinde 181 kilo kaldırarak 120 kilogramlık Festus Ezeli’den sonra bu alanda takımdaki ikinci isim olduğunu not düşelim.
Son olarak, Curry’nin topu alçak bir noktada elden çıkarması, top potaya doğru ilerlerken çok daha geniş bir açıya sahip olmasını sağlıyor. Böylece daha doğrusal açılara oranla topun çemberden geçme ihtimalini bir hayli artırıyor.
Genişletilmiş oyun alanı
Üç sayılık atışların önem kazanması, günümüz NBA’inde, üç sayılık atış çizgisinin bulunmadığı yıllara kıyasla oyun alanının oldukça geniş şekilde kullanılmasına yol açtı. Bu geniş alan, savunmaların eskiye göre çok daha geniş alanı savunması anlamına geliyor ki bu da onlar hataya ve boşluk vermeye itiyor.
Warriors, sıra dışı pas trafiği ve dehşet verici üç sayı tehdidiyle oyun alanını ligin geri kalanından çok daha geniş bir bölgeye yaymış durumda. Şu istatistikler meseleyi özetliyor:
İsabetli şutların ortalama uzaklığı: Üç sayı çizgisi kullanılmadan önceki dönemde 2.26 metre, 2015-16 NBA sezonunda lig ortalaması, 3.35 metre, bu yılki Warriors, 3.78 metre.
Aktif kullanılan oyun alanı: Üç sayılık atış çizgisi kullanılmadan önceki dönemde 8.17 metrekare, 2015-16 NBA sezonunda lig ortalaması, 17.75 metrekare, bu yılki Warriors, 22.67 metrekare.
Oyun alanındaki değişim: 2015-16 sezonundaki NBA ortalaması olan 17.75 metrekare, üç sayı çizgisinin kullanılmadığı dönemin yüzde 217’si anlamına geliyor, bir başka deyişle iki katından fazla! Warriors’ın 22.67 metre karesi ise eski dönemin yüzde 276’sı, yani neredeyse üç katı. Bu yılki lig ortalamasının da yüzde 27 daha üzerinde Warriors’ın oynadığı alan.
Bu kadar geniş bir alanı savunmak zorunda kalan rakipler, ayak uydurmakta zorluk çekiyor. Sonuç olarak Warriors, eski zamanların neredeyse üç katı daha geniş bir bölgede topu çevirerek basketi buluyor.
Not: Bu istatistikler, iki sayılık atışlar ortalama 2.26 metre mesafeden, üç sayılık atışlar ise ortalama üç sayı çizgisinin en uzak noktası olan 7.14 metreden kullanıldığı varsayılarak hesaplandı. Köşelerden atılan üç sayılık atışlar 6.71 metreden atılıyor belki ama Curry gibi isimlerin sıkça üç sayı çizgisinin birkaç adım gerisinden şut kullandığı düşünülürse ortalama üç sayılık şutların 7.14 metreden atıldığı mantıklı bir hesaplama gibi görünüyor.
Top insandan hızlı
Warriors, A noktasından B noktasına ulaşmada bir topun insandan daha hızlı olacağı gerçeğinden de istifade ediyor. Bir oyuncu ne kadar hızlı olursa olsun, çabuk bir pas her zaman daha hızlı. Warriors’ın kullandığı geniş alanı da hesaba katınca rakip savunmalar paramparça oluyor.
Maalesef, NBA takımlarının yaptıkları pas sayılarına ilişkin istatistikleri bulamadım. Ama bir kısayol olarak asist sayılarından yola çıkabiliriz. Asistler doğrudan basketle sonuçlanan paslara tekabül ediyor.
Bu yıl Warriors, attığı basketlerin yüzde 68’ini asist üzerinden kaydetti, NBA ortalaması ise yüzde 58. İlginç şekilde asist oranları yıllar boyunca çok büyük değişiklik göstermiyor, bu da efsanevi Warriors’ı aykırı kılıyor.
Asist üzerinden olmayan basketler izolasyon oyunları olarak geçiyor. Kobe Bryant, Carmelo Anthony ya da Micheal Jordan gibi büyük skorerler topu alır, takım arkadaşları geri çekilir ve büyük skorer tek başına savunmayı geçip basketi bulmaya çalışır. Bu ‘kahraman oyunu’ hücumu yavaşlatıyor.
Warriors, top dolaşımını kahraman oyununun üzerinde koyarak top süratinin insandan aha hızlı olmasından faydalanıyor, özellikle de geniş alanda uygulandığında. Kısacası fizik, onların yanında.
Sonuç her yönüyle yeni tip, göz alıcı, akıcı bir basketbol…
