Bisiklet“Huzur İçinde Yat, Dostum…”

2018 Paris-Roubaix, Peter Sagan’ın etkileyici zaferiyle sona erdi ama günün sonunda Michael Goolaerts’tan gelen haber yarışta yaşananları anlamsız kıldı. 23 yaşındaki Verandas Willems-Crelan bisikletçisinin yarışın başında kalbi durdu. Önce parkurda, sonra kaldırıldığı hastanede yapılan müdahaleler Goolaerts’ı hayata döndürmeye yetmedi ve genç yaşta yaşama veda etti. Herkesi yıkan bu haberden en çok etkilenenlerden biri de yarışı 13. sırada bitiren Wout Van Aert’tı. Belçikalı bisikletçi, aynı yaşta olduğu ve küçüklükten beri tanıdığı Goolaerts’ı böyle kaleme aldı:

“Bugün sitemde yarış raporu bulunmayacak çünkü bunun hiçbir önemi yok. Evet, favori klasiğim Paris-Roubaix yolunda yoğun bir çalışma yaptım. Bahar dönemini güzel bir performansla kapamak, sonrasında da kız arkadaşım Sarah ile hak ettiğim tatile gitmek istiyordum. Fakat bambaşka bir şey oldu. Takım arkadaşım Michael Goolaerts’ın ölümü bütün her şeyi önemsiz kıldı. Sezonun ilkbahar kısmını acı bir tatla kapıyorum.

Hâlâ olan bitenler bana gerçek dışı geliyor. Michael’ı yıllardan beri tanıyorum. İkimiz de 1994 doğumluyuz ve aynı bölgeden geliyoruz. Dolayısıyla uzun zamandır onunla beraber yarışıyoruz, çoğu zaman rakip olarak. Takım arkadaşı olmamızın üzerinden bir sene bile geçmemişti. Michael’ı hep güleryüzlü, iyimser, motive biri olarak hatırlıyorum.

O aynı zamanda çok da yetenekliydi, fakat tam olarak gelişmek için benden daha fazla zamana ihtiyacı vardı. Bu sene o büyük adımı da atmıştı. Bahar ayları boyunca mantalitesini tamamen benim yararıma sunmuştu.

Paris-Roubaix, Michael’ın rüya yarışıydı. Geçen hafta ‘Cehennem’de beraber antrenman yapmıştık. Michael çok heyecanlıydı. Aynı şekilde yarış sırasında da -kaçış grubu oluştuktan sonra- kendi aramızda konuşmuştuk. O uzun süre bana destek olacağını söylemişti. Maalesef olamadı.

Hayır, o an ne olduğunu bilmiyordum. Takım yöneticilerimiz yarış içerisinde olan biteni bana söylemedi ve bu bence de doğru karardı. Sonrasında kimse tam olarak Michael’ın durumunu bilmiyordu. Taşıdığımız umut işlerin bir şekilde yoluna gireceğiydi. Yarış bittikten sonra durumunu işittim. Takım arkadaşlarımla birlikte önce takım otobüsünde, arkasından Nazareth’teki otelde birbirimizi ayakta tutmaya çalıştık, güzel bir haberin geleceğini umarak bekledik. Maalesef, gelmedi.

Gecenin sonunda, Michael kazanma ihtimali olmayan savaşı kaybetti. Paris-Roubaix’nin bir sloganı, “Kuzeyin cehennemi cennete çıkar”dır. Ve ben bugün ne düşünmem gerektiğini bilmiyorum.

Pazar günü nasıl her şey zorsa bu sabah kalktığımda da öyleydi. Uyandım ve sadece süper bir takım arkadaşını değil, harika bir dostu da kaybettiğimi fark ettim. Sarah ile ben üç haftalık bir tatil için Amerika Birleşik Devletleri’ne gidecektik ama nihayetinde bunu iptal etmeye karar verdik. Zira Michael’a son kez hoşçakal demeyi kaçırmak istemiyorum. ABD’ye başka bir zaman da gidebiliriz. Cenazeden sonra şüphesiz ki bir ara vereceğim, nefesimi yeniden kazanabilmek için.

Bitirmeden, Sarah ve kendi adıma, Michael’a dair iyi dileklerini ifade eden herkese teşekkür etmek isterim. Sizlerden bir başka ricam olabilir mi? Lütfen, Michael’ın anısını canlı tutun. Onu -benim yapacağım gibi- sonsuz gülüşe sahip bir afacan olarak hatırlayın. O her zaman büyük bir ilham kaynağı olacak. Orada huzur içinde yat, dostum.”